Wanda Bacewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wanda Bacewicz
Data i miejsce urodzenia 10 sierpnia 1914, Łódź
Data i miejsce śmierci 1 stycznia 2011
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Wanda Bacewicz (ur. 10 sierpnia 1914[1] w Łodzi, zm. 1 stycznia 2011[2]) – polska poetka, prozaik i dziennikarka.

Życiorys[edytuj]

Córka Wincentego i Marii z Modlińskich Bacewiczów. W Łodzi ukończyła Gimnazjum Humanistyczne Janiny Pryssewiczówny oraz (w 1930) studia teoretyczne i fortepianowe w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej. Następnie, po ukończeniu Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie, uzyskała w 1937 stopień magistra dziennikarstwa. Podczas okupacji przebywała w Warszawie. Ciężko ranna w czasie Powstania Warszawskiego, znalazła się w obozie w Pruszkowie, skąd rodzina przewiozła ją do szpitala w Grodzisku Mazowieckim.

W 1945 przeniosła się z Grodziska do Lublina, gdzie na krótko znalazła się w zespole redakcyjnym "Gazety Lubelskiej". Drugą połowę 1945 spędziła u siostry, Grażyny Bacewicz, profesora w łódzkim Konserwatorium Muzycznym. Wtedy też Wanda Bacewicz zadebiutowała jako prozaik – napisała nowele dla Polskiego Radia.

Wkrótce przeprowadziła się do Warszawy, gdzie nawiązała współpracę z kilkoma pismami (Ruch Muzyczny, Nowiny Literackie, Stolica) i rozpoczęła regularną działalność dziennikarsko-publicystyczną pisząc recenzje muzyczne, literackie, teatralne. Jednocześnie drukowała też swoje utwory prozatorskie, głównie jednak na łamach czasopism. W 1958 miał miejsce jej debiut poetycki – Trybuna Literacka opublikowała wiersz Drzewa. W 1959, za Drewniany tryptyk, otrzymała wyróżnienie w Pierwszej Wiośnie Poetów, jednak pierwszy z jej wielu tomów poezji ukazał się dopiero w 1961.

Na początku lat pięćdziesiątych Wanda Bacewicz związała się z Polskim Radiem. W latach 1951–1964 pracowała w Warszawskiej Rozgłośni PR w Dziale Audycji Słowno-Muzycznych, a od roku 1967 do 1974 redagowała audycję Nuty, nutki stanowiącej połączenie muzyki poważnej i poezji.

W 1963, po serii rozmów ze Stefanem Spiessem (przyjacielem Karola Szymanowskiego), powstała książka Ze wspomnień melomana. W tym też roku zdobyła dwie nagrody w konkursie na reportaż o Warszawie, rozpisany przez Stołeczną Radę Narodową.

W 1974 został jej przyznany Złoty Krzyż Zasługi[3]. W tym samym roku przeszła na emeryturę i zajęła się własną twórczością oraz, prowadzoną już od kilku lat, opieką nad spuścizną twórczą siostry – Grażyny Bacewicz.

W latach 1963–1981 była członkiem Związku Literatów Polskich, od 1989 należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

W 2009 z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrała Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[4].

Twórczość[edytuj]

  • Cisza i ciemność; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1961
  • Ze wspomnień melomana; Warszawa, PWM 1963 (współautor Stefan Spiess)
  • Wykradanie ognia; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1964
  • Wada (poezje) Warszawa, PIW 1966
  • Krąg otwarty; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1969
  • Gwiazdy nas wodzą; (wiersze) Warszawa, PIW 1974
  • Odchodzenie; (wiersze) Warszawa, PIW 1979
  • Wiersze zebrane i nowe; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1984
  • Ucieczka; (wiersze) Warszawa, PIW 1987
  • Jasność i czerń (wiersze) Warszawa, Aldyna 1991
  • Póki trwamy; (wiersze) Warszawa, Anagram 2003

Przypisy

  1. ↑ bn podaje rok urodzenia 1914
  2. ↑ Zeszyty Literackie
  3. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 11. ISBN 8322320736.
  4. ↑ Medale Gloria Artis dla m.in. Wandy Bacewicz i Janusza Andermana. 5 czerwca 2010.

Bibliografia[edytuj]

  • Leksykon polskiego dziennikarstwa Warszawa 2000, (podaje następujące daty: rok urodzenia - 1911, ukończenia Konserwatorium - 1932, Szkoły Dziennikarskiej - 1938 r.)
  • Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1989
  • Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, Warszawa 1994
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wanda_Bacewicz&oldid=48240801”