Wardyń
53°10′12″N 15°29′53″E/53,170000 15,498056| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
58 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
497 |
| Strefa numeracyjna |
95 |
| Kod pocztowy |
73-200[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZCH |
| SIMC |
0179424 |
Położenie na mapie gminy Choszczno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego  | |
| 53°10′12″N 15°29′53″E/53,170000 15,498056[1]
| |
| Strona internetowa | |
Wardyń (niem. Wardin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Choszczno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 wieś liczyła 497 mieszkańców. Jedna z największych wsi gminy.
Wieś wchodząca w skład sołectwa Chełpa.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży ok. 5 km na wschód od Choszczna, ok. 700 m na południe od drogi wojewódzkiej nr 175.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Około VIII i IX wieku istniała tutaj niewielka osada Pomorzan. W 1. poł. XIII wieku wieś była pod panowaniem Wielkopolski, następnie włączona do Brandenburgii Pierwsza, źródłowa wzmianka pochodzi z 1337 roku, z księgi ziemskiej margrabiego Ludwika Starszego, kiedy to właścicielem osady był rycerz Wigerus. Kolejnym właścicielem była rodzina Beneckendorf i była w posiadaniu Wardynia przez około 300 lat. Wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli, w 1912 r. posiadłość kupił Otto Steiger. W czasie II wojny światowej został uszkodzony średniowieczny kościół i rozebrany pod koniec lat 40. XX wieku; na działce ulokowano pawilon sklepowy.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[3][4]:
- zespół dworski, z XVIII wieku-XIX wieku:
- ruina dworu z XVI-XIX wieku, wysoki dach naczółkowy[5]; teren przed dworem jest zadrzewiony obsadzony żywopłotem.
- park o charakterze naturalistycznym. W drzewostanie występuje dąb szypułkowy, buk, dąb czerwony, wiąz górski, klon, kasztanowiec, jawor, jesion i modrzew.
inne obiekty:
- kościół filialny pod wezwaniem św. Maksymiliana Marii Kolbe posadowiony w obrębie parku dworskiego (na nowym miejscu), zbudowany w latach 1982-1986 z kamienia polnego, według projektu Jerzego Hermanowicza. Kościół rzymskokatolicki należący do parafii pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Korytowie, dekanatu Choszczno, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej[6].
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajdował się przystanek kolejowy linii kolejowej nr 410.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144205
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1336 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 6. [dostęp 2013-04-11].
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ Piotr Skurzyński "Pomorze" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2007 s. 52 ISBN 978-83-7495-133-3
- ↑ Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. „UMiG = Choszczno”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Jacek Brzustowicz, Przewodnik po gminie Choszczno, Bydgoszcz, 2003
