Wielenin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielenin
wieś
Ilustracja
Fragment wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

poddębicki

Gmina

Uniejów

Liczba ludności (2011)

241[2]

Strefa numeracyjna

63

Kod pocztowy

99-210[3]

Tablice rejestracyjne

EPD

SIMC

0298933

Położenie na mapie gminy Uniejów
Mapa konturowa gminy Uniejów, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wielenin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wielenin”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wielenin”
Położenie na mapie powiatu poddębickiego
Mapa konturowa powiatu poddębickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Wielenin”
Ziemia52°00′39″N 18°51′04″E/52,010833 18,851111[1]

Wieleninwieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Uniejów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość wymieniana już w źródłach średniowiecznych. Jako część dóbr uniejowskich należała do arcybiskupów gnieźnieńskich. W 1290 mieszczanin uniejowski Szymon uzyskał od abp. Jakuba Świnki przywilej lokacyjny na prawie niemieckim. W 1331 wieś została złupiona przez Krzyżaków. W źródłach szesnastowiecznych jej nazwę zapisywano w formie Vyelenyno. W 1552 miejscowość składała się z 24 gospodarstw i 13,5 łanów ziemi. W dawnych czasach działały tu trzy karczmy stanowiące własność arcybiskupią oraz przyparafialna szkoła.

W XIX w. Wielenin składający się ze wsi, folwarku i osady poduchownej wchodził w skład gminy kościelnickiej (obecnie dzielnica Uniejowa) i powiatu tureckiego. W 1827 w Wieleninie stały 44 domy zamieszkiwane przez 344 mieszkańców. W drugiej połowie XIX w. były tam 53 domy i 412 mieszkańców. Folwark należał do majoratu rządowego Kościelnica.

W 1973 roku powstała we wsi cegielnia[4].

Parafia Wielenin

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Parafia wielenińska założona została przez arcybiskupów gnieźnieńskich prawdopodobnie w XIV w. Pleban tej parafii wzmiankowany jest w aktach kapitulnych w 1460. W XVI w. w miejscowości stał drewniany kościół pod wezwaniem św. Jakuba i św. Doroty. W połowie XVIII w. modrzewiowy kościół został odnowiony na koszt cześnika halickiego Andrzeja Kędzierskiego. W XIX w. parafia wielenińska wchodziła w skład dekanatu tureckiego i liczyła 2322 wiernych.

Obecny kościół wybudowany został w 1926 z wapiennych łupków wydobywanych w okolicy. Obecnym proboszczem (po pełniącym przez 17 lat tę funkcję nieżyjącym już ks. Jerzym Krajewskim) jest ks. Józef Waszak.

Pośród pól, około kilometra na zachód od wsi, ulokowano cmentarz. Po lewej stronie alei głównej, kilkanaście metrów od bramy, zachowała się potłuczona płyta Honoriusza Konopnickiego (l. 74, † 25 IV 1918) - uczestnika powstania 1863 r. Na końcu alei głównej, po jej prawej stronie, zachowała się płaska płyta z piaskowca z wypukłorzeźbionymi rozetami, okalającymi podniszczone epitafium. Pochowano tu Władysławę Pelagię (?) z Dołęga - Ossowskich Żukowską (1889-1918).

Ochotnicza Straż Pożarna w Wieleninie powstała w 1917 z inicjatywy ks. K. Robaszkiewicza. Dla pozyskania niezbędnych funduszy strażacy organizowali amatorskie przedstawienia teatralne. W okresie międzywojennym wybudowana została strażnica. W 1948 prezesem Straży wybrano ks. proboszcza Wiktora Machalskiego.

Od 1926 istnieje orkiestra strażacka, której kolejni kapelmistrzowie to: Adam Strychalski, Władysław Kubis, Franciszek Szafarz i Józef Włodarczyk, a obecnie Maksymilian Milczarek. We wsi działa także zespół ludowy Włościanki.

We wsi funkcjonuje Koło Gospodyń Wiejskich "Włościanki"[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145898
  2. Wieś Wielenin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-11-07], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1462 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 322, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554
  5. Koła Gospodyń Wiejskich [online], Uniejów [dostęp 2023-09-05] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]