52°02′47″N 18°45′25″E/52,046389 18,756944Wilamów (powiat poddębicki)
| ||||
| ||||
 Kościół Świętych Wojciecha i Stanisława | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  łódzkie
| |||
| Powiat | poddębicki | |||
| Gmina | Uniejów | |||
| Sołectwo | Wilamów | |||
| Liczba ludności | 440 | |||
| Strefa numeracyjna | 63 | |||
| Kod pocztowy | 99-210 | |||
| Tablice rejestracyjne | EPD | |||
| SIMC | 0298979 | |||
Położenie na mapie gminy Uniejów   Wilamów | ||||
Położenie na mapie Polski  Wilamów | ||||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  Wilamów | ||||
Położenie na mapie powiatu poddębickiego  Wilamów | ||||
| 52°02′47″N 18°45′25″E/52,046389 18,756944
| ||||
Wilamów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Uniejów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Wilamów położony jest 10 km na północny zachód od Uniejowa przy drodze lokalnej do Chełmna nad Nerem. Około 3 km od centrum miejscowości znajduje się przeprawa promowa przez rzekę Wartę do wsi Kozubów w powiecie tureckim.
Pochodzenie nazwy[edytuj | edytuj kod]
Wilamów - to nazwa pochodzenia rodowego, zaczerpnięta od rodziny Wilamowskich. Nazwa miejscowości na przestrzeni dziejów zmieniała się. W XIV wieku używano nazwy Welanów, następnie Welanowo i Wielanów, aż w XIX wieku przyjęto obecną formę.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najstarsze ślady pobytu człowieka w okolicach Wilamowa pochodzą ze starszej epoki kamienia. Datować je można na ok. 8000 r. p.n.e. Dalszych informacji o pradziejach Wilamowa dostarczyły badania archeologów z Uniwersytetu Łódzkiego, którzy w 1946 r. znaleźli w miejscowości i okolicach liczne szczątki urn słowiańskich oraz miecz. Znaleziska te pochodzą najprawdopodobniej z okresu 800 - 600 r. p.n.e. Pierwsza wzmianka o Wilamowie pochodzi z 1232 r. z dokumentu wydanego przez Władysława Odonica. Wówczas wieś wchodziła w skład kasztelanii lądzkiej. Po zjednoczeniu Polski, Wilamów znalazł się w granicach Ziemi Sieradzkiej. Pod zaborami miejscowość wchodziła w skład Królestwa Polskiego, podległego carskiej Rosji. W 1826 r. Wilamów zamieszkiwało 357 osób. Po roku 1918 miejscowość znalazła się w gminie Skotniki, wchodzącej w skład województwa łódzkiego. Od 1938 r. Wilamów należał administracyjnie w województwie poznańskim. W czasach okupacji niemieckiej okolice włączono w skład Kraju Warty. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego. Od 1999 r. Wilamów ponownie leży w województwie łódzkim.
Kościół i parafia[edytuj | edytuj kod]
Parafię Wilamów założono już w XV wieku, a jej pierwszym plebanem był Marcin z Iwania. Po 1518 r. fundatorką kościoła została królowa Bona. W 1651 r. miejscowi kmiecie zabili plebana i za ten czyn została nałożona na parafię klątwa oraz na pewien okres parafię zlikwidowano, przenosząc ją do Uniejowa. Drewniany kościół wilamowski często był niszczony przez pożary. Po pożarze w 1807 r. przebudowę kościoła ufundował Józef Załustkowski - sędzia sieradzki, a po jego śmierci fundację kontynuował jego syn Leon. Obecna świątynia - pod wezwaniem Świętych Wojciecha i Stanisława - została wzniesiona w 1894 r. przez biskupstwo włocławskie, przy pomocy Stanisława Pieczyńskiego. Wśród wielu zabytków świątyni, na uwagę zasługuje kropielnica - licząca sobie ponad 700 lat.
