Przejdź do zawartości

Winfried Schäfer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Winfried Schäfer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1950
Mayen

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1970 Borussia Mönchengladbach 43 (4)
1970–1975 Kickers Offenbach 160 (37)
1975–1977 Karlsruher 68 (10)
1977–1985 Borussia Mönchengladbach 167 (11)
W sumie: 438 (62)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1982–1985 Borussia Mönchengladbach II
1985–1986 Borussia Mönchengladbach (skaut)
1986–1998 Karlsruher
1998 VfB Stuttgart
1999–2000 Tennis Borussia Berlin
2001–2004 Kamerun
2005–2007 Al-Ahli
2007–2009 Al-Ain
2010–2011 Bakı FK
2011–2013 Tajlandia
2013 Muangthong United
2013–2016 Jamajka
2017–2019 Esteghlal
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Winfried Schäfer (ur. 10 stycznia 1950 w Mayen) – niemiecki piłkarz grający na pozycji prawego pomocnika lub obrońcy, oraz trener piłkarski.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodnik najdłużej – łącznie przez dziesięć lat – związany był z Borussią Mönchengladbach, z którą zdobył m.in. mistrzostwo Niemiec oraz dwukrotnie grał w finale Pucharu UEFA. Z reprezentacją Niemiec wystąpił w Mundialu 1970. W drugiej połowie lat 80. rozpoczął pracę szkoleniową. Przez dwanaście lat był trenerem Karlsruher SC; w tym czasie ani razu nie spadł z tym klubem z Bundesligi, najlepsze miejsce – szóste – zajął w sezonach 19921993, 19931994 i 19961997. Ponadto dotarł do finału Pucharu Niemiec i półfinału Pucharu UEFA. Wśród jego wychowanków są m.in. Oliver Kahn, Jens Nowotny i Oliver Kreuzer. Później krótko, przez czternaście meczów ligowych, prowadził VfB Stuttgart oraz drugoligowy zespół Tennis Borussia Berlin, a do wysokiej formy szkoleniowej powrócił pracując przez trzy lata z reprezentacją Kamerunu. Z drużyną, w której grali wówczas m.in. Patrick Mboma, Geremi, Lauren, Marc-Vivien Foe i młody Samuel Eto’o zdobył tytuł mistrza Afryki oraz wywalczył awans do Mundialu 2002. Z czasów pracy w Kamerunie zachował się jego pseudonim „Biały Lew”, nadany ze względu na charakterystyczną blond fryzurę. Po rozstaniu z kadrą długo pozostawał bez pracy. Później na dłużej związał się ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi: przez półtora roku był trenerem Al-Ahli Dubaj, z którego został zwolniony po pięciu porażkach z rzędu, a od grudnia 2007 do 2009 pracował w Al-Ain FC. Potem przeniósł się do Bakı FK, które trenował do 2011. Po zakończeniu pracy z azerskim klubem objął Reprezentację Tajlandii i pracował z nią do 2013. W Tajlandii zdobył jeszcze wicemistrzostwo kraju z Muangthong United. W tym samym roku wyjechał do Jamajki i objął tamtejszą kadrę.

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]

W Bundeslidze rozegrał 403 mecze i strzelił 46 goli.

Sukcesy i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]