Przejdź do zawartości

Władysław Gałasiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Gałasiński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1922
Siennica Gizy

Data i miejsce śmierci

15 lutego 2012
Białystok

Profesor nauk farmaceutycznych
Specjalność: analityka, biochemia, chemia bioorganiczna, chemia medyczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1964
Akademia Medyczna w Warszawie

Habilitacja

1971
Akademia Medyczna w Gdańsku

Profesura

1982

Doktor honoris causa
Akademia Medyczna w Białymstoku – 2006
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Medyczna w Białymstoku

Zakład

Zakład Chemii Medycznej

Stanowisko

profesor, kierownik

Okres zatrudn.

1973–1992

Dziekan
Wydział

Farmaceutyczny z Oddziałem Analityki Medycznej

Okres spraw.

1977–1984

Następca

Ryszard Farbiszewski

Prodziekan
Wydział

Wydział Lekarski z Oddziałem Stomatologii

Okres spraw.

1975–1977

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Partyzancki Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Armii Krajowej Krzyż Oświęcimski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Władysław Gałasiński (ur. 27 czerwca 1922 w Siennicy Gizy, zm. 15 lutego 2012 w Białymstoku[1]) – polski farmaceuta, profesor, organizator i pierwszy dziekan Wydziału Farmaceutycznego z Oddziałem Analityki Medycznej Akademii Medycznej w Białymstoku, doctor honoris causa Akademii Medycznej w Białymstoku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przed wybuchem wojny uczył się w Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Białymstoku. W lutym 1942 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, przekształconego w Armię Krajową. W styczniu 1943 został aresztowany, po czym więziony w Białymstoku, a następnie w obozie koncentracyjnym na Majdanku, z którego zbiegł w marcu 1944[2]. W połowie maja 1944 dostał się do Warszawy, gdzie brał udział w działaniach partyzanckich zgrupowania „Kampinos” w ramach powstania warszawskiego pod pseudonimem „Duch”[1]. W maju 1944 awansowany na stopień plutonowego[3].

W 1949 ukończył liceum ogólnokształcące dla dorosłych w Białymstoku. W 1953 ukończył studia na kierunku farmacja na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego, po czym rozpoczął pracę w Zakładzie Chemii Fizjologicznej (później Biochemii) Akademii Medycznej w Białymstoku na stanowisku asystenta. W 1959 odbył kilkumiesięczny staż naukowy w Instytucie Hematologii w Warszawie. W latach 1963–1964 przebywał na stażu w Instytucie Badań Jądrowych w Vinča koło Belgradu. W 1964 na Akademii Medycznej w Warszawie obronił pracę doktorską pt. „Badania nad kwasami nukleinowymi drożdży” uzyskując stopień naukowy doktora farmacji, po czym został awansowany na stanowisko adiunkta. W latach 1967–1968 pracował w Zakładzie Biochemii Uniwersytetu w Pittsburghu (USA). W 1971 na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Gdańsku za rozprawę pt. „Biosynteza białka. Charakterystyka peptydylotranslokazy zaangażowanej w biopolimeryzacji łańcucha peptydowego” uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1973 objął kierownictwo Zakładu Chemii Ogólnej AMB. W latach 1975–1977 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego AMB. Po utworzeniu w 1977 Wydziału Farmaceutycznego został jego pierwszym dziekanem. Od 1977 do 1992 był dyrektorem Instytutu Chemii na Wydziale Farmaceutycznym. W 1982 uzyskał tytuł naukowy profesora. W 1992 odszedł na emeryturę. Za swoje zasługi na polu naukowym i trud organizacyjny poniesiony na rzecz tworzenia nowego Wydziału, w 2006 roku, otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Białymstoku. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Związku Harcerstwa Polskiego[4], oraz do Towarzystwa Opieki nad Majdankiem.

W 1955 zorganizował i kierował Rejonowym Laboratorium Kontrolnym Analizy Leków przy Białostockim Zarządzie Aptek. W latach 1970–1973 był prezesem oddziału białostockiego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego[5].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami[3], Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Powstania Warszawskiego, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Oświęcimskim oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Władysław Gałasiński: Chemia medyczna: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004. ISBN 83-200-3017-X.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Pałka. Doctor Honoris Causa AMB Prof. dr hab. Władysław Gałasiński. „Medyk Białostocki”. 1 (48), s. 4,8-9, styczeń 2007. Lech Chyczewski – redaktor naczelny. Białystok: Akademia Medyczna w Białymstoku. ISSN 1643-3734. [dostęp 2017-02-15]. 
  • Władysław Gałasiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-02-15].