Złe Mięso
|
||
 |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | pomorskie | |
| Powiat | chojnicki | |
| Gmina | Czersk | |
| Liczba ludności (2008) | 195 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 52 | |
| Tablice rejestracyjne | GCH | |
| SIMC | 0082972 | |
|
Położenie na mapie gminy Czersk
 Złe Mięso
|
||
|
Położenie na mapie powiatu chojnickiego
Złe Mięso
|
||
|
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Złe Mięso
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Złe Mięso
|
||
 53°49′41″N 18°06′25″E/53,828056 18,106944 |
||
Złe Mięso (niem. Bösenfleisch) – wieś pogranicza borowiacko-kaszubskiego w południowej części województwa pomorskiego, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk nad Wdą i w kompleksie leśnym Borów Tucholskich.
Spis treści
Nazwa miejscowości[edytuj]
Miejscowość notowana była w formie niemieckiej w 1480 jako Boszfleyth, w 1495 jako Bösem fleisch. Polskie nazwy pojawiają się w 1585 (Liemieszo) i 1664 (Złe Mięso). Od XVII w. nazewnictwo niemieckie i polskie stabilizuje się w formach Bösenfleisch i Złe Mięso.
Nazwa wsi wywodzi się od niemieckiego nazwiska właściciela miejscowej karczmy. Forma polska jest wtórna i stanowi jego dosłowne tłumaczenie ("böse" – "zły", "wściekły"; "Fleisch" – "mięso")[1].
Historia[edytuj]
Efektem wykonanych w czerwcu 1994 prac wykopaliskowych, przeprowadzonych przez ekipę z Katedry Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, było odkrycie prahistorycznej osady na brzegu starego koryta rzeki Wdy. Pozostałości znalezionych podczas tych badań naczyń glinianych i narzędzi wykonanych z krzemienia, pozwalają przypuszczać według Tadeusza Grabarczyka – autora informacji o Złym Mięsie, zawartym w Merkuriuszu Czarnej Wody (Nr 7 z 1994 r.), że miejscowość Złe Mięso liczy sobie 6000 lat.[2]
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Legenda[edytuj]
Jak głosi ludowe podanie, przy brodzie nad rzeką dawno temu znajdowała się tu niewielka karczma. Cała sprawa zaczęła się od czasu, gdy po jednej z licznych wojen zmienił się tu karczmarz.
Początkowo nikt nie zauważył, że część z gości zatrzymujących się tutaj na posiłek i nocleg nie docierała później do celu swej podróży. Po kilkuletnich i wnikliwych obserwacjach odkryto straszliwą tajemnicę. Karczmarz ów nie tylko mordował i okradał swoich gości, lecz także wykorzystywał zwłoki do sporządzania potraw.
Zwyrodniały karczmarz miał później zakończyć żywot na szubienicy, a karczmę zburzono nie pozostawiając kamienia na kamieniu[3].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Merkuriusz Czarnej Wody nr 19 z 1996 r. ISSN 1231-9309 (artykuł A. Grzyba)
- ↑ Merkuriusz Czarnej Wody Nr 7 z 1994 r. – ISSN 1231-9309
- ↑ KOCIEWIE I BORY TUCHOLSKIE – Przewodnik Turystyczny – ISBN 83-903610-2-7
