Otorynolaryngologia
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia[1] – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi[2]. Lekarz zajmujący się otorynolaryngologią to otorynolaryngolog[3]. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani[4]. W Polsce lekarze otorynolaryngolodzy są szkoleni w ramach dwóch specjalizacji: otorynolaryngologia i otorynolaryngologia dziecięca[2][5]. Konsultantem krajowym otorynolaryngologii od 18 października 2016 jest prof. dr hab. Henryk Skarżyński, a otorynolaryngologii dziecięcej prof. dr hab. Grażyna Mielnik-Niedzielska (od 20 października 2016)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Niemczyk, Słowo wstępne, [w:] Kazimierz Niemczyk i inni red., Otorynolaryngologia kliniczna. Tom 1., Warszawa: Medipage, 2014, XV, ISBN 978-83-61104-83-4.
- ↑ a b Program specjalizacji w dziedzinie OTORYNOLARYNGOLOGII (moduł podstawowy i moduł specjalistyczny) dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I stopnia. Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, 2018-11-13. [dostęp 2021-05-24].
- ↑ Otorynolaryngolog. W: Wielka Encyklopedia Medyczna. Enrico Cravetto (red.). T. 15: ost–pie. Warszawa: Planeta DeAgostini, 2011, s. 30. ISBN 978-83-268-0315-4.
- ↑ laryngologia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-05-24].
- ↑ Program specjalizacji w dziedzinie OTORYNOLARYNGOLOGII DZIECIĘCEJ (moduł podstawowy i moduł specjalistyczny) dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia, lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny. Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, 2018-11-13. [dostęp 2021-05-26].
- ↑ Konsultanci krajowi. Ministerstwo Zdrowia. [dostęp 2021-05-24].
