Przejdź do zawartości

Zbigniew Dłubak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MWW Redaktor (dyskusja | edycje) o 04:03, 3 gru 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 3 gru 2020, była oparta na tej wersji.
Zbigniew Andrzej Dłubak
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1921
Radomsko

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 2005
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

sztuka współczesna

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1943–1989) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Zbigniew Andrzej Dłubak (ur. 26 kwietnia 1921 w Radomsku, zm. 21 sierpnia 2005 w Warszawie) – polski teoretyk sztuki, malarz i fotograf, członek grupy Permafo i współtwórca galerii o tej samej nazwie. Więzień Auschwitz i Mauthausen. Pierwszą wystawę zorganizował na pryczy w baraku obozowym.

Działalność artystyczna

Aresztowany podczas powstania warszawskiego. W czasie II wojny światowej był więźniem obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen, gdzie organizował krótkie pokazy artystyczne. Był członkiem Klubu Młodych Artystów i Naukowców w latach 1947–1949. Współpracował z galeriami: Krzywe Koło, Współczesna, Mała Galeria, Labirynt, Zamek, Remont, Permafo, Foto-Medium-Art. Razem z Marianem Boguszem i Kajetanem Sosnowskim założył Grupę 55 (1955). Należał do Związku Polskich Artystów Fotografików, pełniąc m.in. funkcję prezesa oraz przewodniczącego Rady Artystycznej[1]. W czasie I Biennale Form Przestrzennych (1965) zrealizował rzeźbę o wysokości 7 metrów, zlokalizowaną w Parku im. Michała Kajki w Elblągu. Powstała przy współpracy: Z. Czarneckim, S. Rusinem, S. Szymańskim, L. Ciesielskim, A. Tażuszelem, J. Gdreń, E. Grzybowińskim[2]. Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70, we współpracy z Natalią LL i Andrzejem Lachowiczem[3].

W latach 1953–1972 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Fotografia”. Wykładał w Wyższej Szkole Filmowej i Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1966–1975). Wraz z Mariuszem Łukawskim, Jarosławem Kudajem i Mirosławem Woźnicą, założył „Seminarium Warszawskie”, grupę młodych artystów pracujących nad teorią sztuki (1975–1982)[4]. Od 1982 mieszkał w Meudon pod Paryżem.

Na jego dorobek składają się m.in. cykle obrazów: Wojna, Macierzyństwo, Amonity, Antropolity, Movens, Systemy, oraz cykle fotografii: Egzystencje, Gestykulacje.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 10A-8-4)[5][1].

Nagrody i odznaczenia

Galeria

Przypisy

  1. ↑ a b Zbigniew Dlubak (1921 - 2005) [online], fototapeta.art.pl, 21 sierpnia 2005 [dostęp 2019-09-17].
  2. ↑ Centrum Sztuki Galeria EL, Otwarta Galeria. Formy przestrzenne w Elblągu. Przewodnik, Elbląg 2015, s. 140-141, ISBN 978-83-92721-7-3.
  3. ↑ Danuta Dziedzic, Zbigniew Makarewicz (red.), Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Wrocław: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego "Kalambur", 1983, s. 177, OCLC 830242745.
  4. ↑ Miejska Galeria Sztuki w Łodzi [online], 31 stycznia 2018 [dostęp 2018-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-31].
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Dłubak&oldid=61568117”