Zbigniew Pawłowski (ekonomista)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Pawłowski
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1930
Lwów

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1981
Katowice

Profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: ekonometria, statystyka matematyczna
Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie (1954)

Doktorat

1957

Habilitacja

1962 – nauki ekonomiczne
Rada Wydziału Finansów SGPiS

Profesura

1967 prof. nadz.,
1972 prof. zw.

Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki
Uczelnia wyższa

Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Katowicach

Okres zatrudn.

1962–1981

Prorektor ds. nauki Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach (1968–1974)

Zbigniew Maria Pawłowski (ur. 22 listopada 1930 we Lwowie, zm. 4 sierpnia 1981 w Katowicach[1]) – polski statystyk, ekonomista, jeden z pionierów ekonometrii w Polsce, profesor doktor habilitowany nauk ekonomicznych[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1949)[3] i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa) (1954, dyplom magistra ekonomii ze specjalnością statystyka matematyczna, promotor Wiesław Sadowski)[2][4]. W 1957 uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy Sprawdzenie niektórych klas hipotez złożonych testem sekwencyjnym Wolda w statystycznej kontroli jakości (promotor Wiesław Sadowski), a w 1962 stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych na podstawie pracy Ekonometryczne metody badania popytu konsumpcyjnego, nadany przez Radę Wydziału Finansów SGPiS[1][4]. W 1967 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1972 zwyczajnego[1].

Początkowo pracował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a od 1962 w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach), gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Statystyki[1]. W 1969 został dyrektorem Instytutu Metod Rachunku Ekonomicznego WSE, a w 1974 dyrektorem Instytutu Ekonometrii WSE[1]. W latach 1968–1974 prorektor ds. nauki Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach[1][4]. Był członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN (od 1966), Komitetu Badań i Prognoz „Polska 2000” PAN, od 1972 zastępcą przewodniczącego Komitetu Statystyki i Ekonometrii PAN[1]. Członek Komitetu Redakcyjnego „Przeglądu Statystycznego”, Rady Naukowej Zakładu Badań Statystyczno-Ekonomicznych Głównego Urzędu Statystycznego oraz Komisji Matematycznej GUS (od 1978 jej przewodniczący)[1]. Kierował zespołem, który opracował jeden z pierwszych modeli gospodarki polskiej; rezultaty tych badań opublikowano w pracy zbiorowej Model ekonometryczny gospodarki Polski Ludowej (1968) pod redakcją Zbigniewa Pawłowskiego[1]. Twórca tzw. metody Pawłowskiego, stosowanej w modelowaniu statystycznym, zwłaszcza w ekonometrii[5]. Autor 149 prac naukowych[1]. Wypromował 25 doktorów[2].

Od okresu nauki w szkole średniej aż do śmierci mieszkał w Warszawie[2]. Był członkiem PZPR[4]. Zmarł na wylew krwi do mózgu[4]. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1][4] (kwatera 257d, rząd 5, miejsce 12)[6].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Ekonometryczne metody badania popytu konsumpcyjnego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1961, 1971
  • Wstęp do statystyki matematycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1965, 1966, 1969
  • Teoria prognozy ekonometrycznej w gospodarce socjalistycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa 1968, 1974
  • Ekonometria, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969, 1972, 1975, 1978, 1980
  • Ekonometryczna analiza procesu produkcyjnego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971, 1976
  • Wstęp do statystycznej metody reprezentacyjnej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972
  • Prognozy ekonometryczne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973
  • Statystyka matematyczna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976, 1980, 1981
  • Elementy ekonometrii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981
  • Zasady predykcji ekonometrycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Janusz Leszek Wywiał: Pawłowski Zbigniew (1930–1981), w: Statystycy polscy. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny i Polskie Towarzystwo Statystyczne, 2012, s. 269–274. ISBN 978-83-7027-499-3. [dostęp 2023-11-15].
  2. ↑ a b c d Andrzej Stanisław Barczak. Wpływ twórczości prof. Zbigniewa M. Pawłowskiego na rozwój polskiej ekonometrii. „Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Ekonometria”. Tom 7, nr 895, s. 25–44, 2001. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. ISSN 0324-8445. [dostęp 2023-11-15]. 
  3. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1949. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-11-15].
  4. ↑ a b c d e f Antoni Smoluk. Zbigniew Pawłowski (1930–1981), czyli uczony i człowiek. „Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania”. 54/3, s. 386, 389, 2018. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. ISSN 2080-4881. [dostęp 2023-11-15]. 
  5. ↑ Elżbieta Maksymiak. Uwagi na temat doboru zmiennych do modelu prognostycznego. „Zeszyty Naukowe. Akademia Ekonomiczna w Krakowie”. Nr 206. Prace z zakresu prognozowania ekonometrycznego, s. 151–173, 1985. Kraków: Akademia Ekonomiczna w Krakowie. ISSN 1898-6447. [dostęp 2023-11-15]. 
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: OLGIERD KRUKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-11-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Pawłowski_(ekonomista)&oldid=71874719”