Przejdź do zawartości

Zdzisław Graczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Graczyk
Ilustracja
gen. dyw. Zdzisław Graczyk
generał dywizji w st. spocz. generał dywizji w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1934
Toruń

Przebieg służby
Lata służby

1952–1995

Siły zbrojne

SZ PRL
SZ RP

Jednostki

• Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego
19 samodzielny batalion rozpoznawczy
10 pułk czołgów
10 Dywizja Pancerna
Akademia Sztabu Generalnego

więcej patrz tekst

Stanowiska

• dowódca pl, kp
• wykładowca
• starszy wykładowca
• kierownik cyklu taktyki

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Zdzisław Graczyk (ur. 1 grudnia 1934 w Toruniu) – generał dywizji WP; zastępca szefa Inspektoratu Logistyki Sztabu Generalnego WP (1992-1995).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1952 skończył liceum ogólnokształcące w Toruniu i wstąpił do Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu, które zostało przekształcone w Oficerską Szkołę Służby Tyłów. Po ukończeniu szkoły we wrześniu 1954 został promowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów kwatermistrzostwa. Po promocji został szefem zaopatrzenia żywnościowego 19 samodzielnego batalionu rozpoznawczego w Oleśnicy, a od 1955 we Wrocławiu. W latach 1957–1967 szef zaopatrzenia żywnościowego 10 pułku czołgów w Opolu, a następnie szef dywizyjnego punktu zaopatrzenia 10 Dywizji Pancernej. W latach 1967–1970 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Po ukończeniu studiów był w latach 1970–1972 kwatermistrzem-zastępca dowódcy 2 pułku czołgów w Opolu, a w latach 1972–1975 kwatermistrzem–zastępcą dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim, następnie 10 Dywizji Pancernej w Opolu. Od września 1975 do sierpnia 1977 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Po powrocie do kraju był szefem sztabu kwatermistrzostwa–zastępcą kwatermistrza Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu (1977–1978). W 1978 awansował na pułkownika. Od 1978 do 1984 kwatermistrz–zastępca dowódcy tego okręgu. 30 września 1982 na mocy uchwały Rady Państwa PRL otrzymał nominację na stopień generała brygady; nominację wręczył mu w Belwederze 11 października 1982 przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR, prezesa Rady Ministrów gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Od września 1984 do marca 1991 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. Od marca 1991 zastępca szefa Departamentu Wojskowego w BBN przy Kancelarii Prezydenta RP. Brał udział w pracach nad nową doktryną obronną RP po zmianach ustrojowych. Na mocy postanowienia Prezydenta RP z 16 października 1992 awansowany na stopień generała dywizji; nominację wręczył mu w Belwederze 9 listopada 1992 prezydent RP Lech Wałęsa. Od października 1992 do lipca 1995 był zastępcą szefa Inspektoratu Logistyki Sztabu Generalnego WP. Współtworzył nowy pion logistyki w Siłach Zbrojnych RP. Latem 1995 zakończył służbę wojskową i został pożegnany przez ministra obrony narodowej Zbigniewa Okońskiego i szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Tadeusza Wileckiego. W stan spoczynku przeszedł 11 sierpnia 1995[1].

W latach 1995–1997 był pełnomocnikiem szefa Sztabu Generalnego WP ds. upamiętnienia zbrodni katyńskiej. W 1996 należał do grupy generałów – współzałożycieli Klubu Generałów WP[2]. W latach 2004–2007 wiceprezes Klubu Generałów WP.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[3]:

Wybrane odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Teresy z Lemańskich. Mieszka w Warszawie. Żonaty, żona Zofia, jeden syn[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 66.
  2. Historia Klubu – Klub Generałów [online], klubgiarp.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  3. a b Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472–473.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472–473
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, Warszawa 1993, s. 197