Zdzisław Graczyk

Zdzisław Graczyk
	; gen. dyw. Zdzisław Graczyk
	generał dywizji w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1934 ; Toruń
	Przebieg służby
Lata służby	1952–1995
Siły zbrojne	SZ PRL; SZ RP
Jednostki	• Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego; • 19 samodzielny batalion rozpoznawczy; • 10 pułk czołgów; • 10 Dywizja Pancerna; • Akademia Sztabu Generalnego więcej patrz tekst
Stanowiska	• dowódca pl, kp; • wykładowca; • starszy wykładowca; • kierownik cyklu taktyki więcej patrz tekst
	Odznaczenia

Zdzisław Graczyk (ur. 1 grudnia 1934 w Toruniu) – generał dywizji WP; zastępca szefa Inspektoratu Logistyki Sztabu Generalnego WP (1992-1995).

Życiorys

W 1952 skończył liceum ogólnokształcące w Toruniu i wstąpił do Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu, które zostało przekształcone w Oficerską Szkołę Służby Tyłów. Po ukończeniu szkoły we wrześniu 1954 został promowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów kwatermistrzostwa. Po promocji został szefem zaopatrzenia żywnościowego 19 samodzielnego batalionu rozpoznawczego w Oleśnicy, a od 1955 we Wrocławiu. W latach 1957–1967 szef zaopatrzenia żywnościowego 10 pułku czołgów w Opolu, a następnie szef dywizyjnego punktu zaopatrzenia 10 Dywizji Pancernej. W latach 1967–1970 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Po ukończeniu studiów był w latach 1970–1972 kwatermistrzem-zastępca dowódcy 2 pułku czołgów w Opolu, a w latach 1972–1975 kwatermistrzem–zastępcą dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim, następnie 10 Dywizji Pancernej w Opolu. Od września 1975 do sierpnia 1977 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Po powrocie do kraju był szefem sztabu kwatermistrzostwa–zastępcą kwatermistrza Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu (1977–1978). W 1978 awansował na pułkownika. Od 1978 do 1984 kwatermistrz–zastępca dowódcy tego okręgu. 30 września 1982 na mocy uchwały Rady Państwa PRL otrzymał nominację na stopień generała brygady; nominację wręczył mu w Belwederze 11 października 1982 przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR, prezesa Rady Ministrów gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Od września 1984 do marca 1991 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. Od marca 1991 zastępca szefa Departamentu Wojskowego w BBN przy Kancelarii Prezydenta RP. Brał udział w pracach nad nową doktryną obronną RP po zmianach ustrojowych. Na mocy postanowienia Prezydenta RP z 16 października 1992 awansowany na stopień generała dywizji; nominację wręczył mu w Belwederze 9 listopada 1992 prezydent RP Lech Wałęsa. Od października 1992 do lipca 1995 był zastępcą szefa Inspektoratu Logistyki Sztabu Generalnego WP. Współtworzył nowy pion logistyki w Siłach Zbrojnych RP. Latem 1995 zakończył służbę wojskową i został pożegnany przez ministra obrony narodowej Zbigniewa Okońskiego i szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Tadeusza Wileckiego. W stan spoczynku przeszedł 11 sierpnia 1995^[1].

W latach 1995–1997 był pełnomocnikiem szefa Sztabu Generalnego WP ds. upamiętnienia zbrodni katyńskiej. W 1996 należał do grupy generałów – współzałożycieli Klubu Generałów WP^[2]. W latach 2004–2007 wiceprezes Klubu Generałów WP.

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[3]:

podporucznik – 1954
porucznik – 1956
kapitan – 1963
major – 1968
podpułkownik – 1972
pułkownik – 1977
generał brygady – 1982
generał dywizji – 1992

Wybrane odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1985)^[1]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)^[1]
Srebrny Krzyż Zasługi (1971)
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
inne odznaczenia i medale

Życie prywatne

Syn Jana i Teresy z Lemańskich. Mieszka w Warszawie. Żonaty, żona Zofia, jeden syn^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 66.
↑ Historia Klubu – Klub Generałów [online], klubgiarp.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
↑ ^a ^b Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472–473.

Bibliografia

Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472–473
Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, Warszawa 1993, s. 197

[CITEREFJędrzejkoKrogulskiPaszkowski200266-1] Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 66.

[2] Historia Klubu – Klub Generałów [online], klubgiarp.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).

[#1-3] Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472–473.

[1]

[2]

[3]