Zenon Staszek
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1890 |
|---|---|
| Data śmierci |
1968 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
Siedlecki Okręgow Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Zenon Jan Staszek (ur. 20 grudnia 1890 w Tomaszowie Rawskim, zm. 1968) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, awansowany na pułkownika przez władze RP na uchodźstwie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 20 grudnia 1890 w Tomaszowie Rawskim (od 1926 Mazowiecki), w rodzinie Jakuba[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podporucznika od 1919 był żołnierzem Siedleckiego Okręgowego Pułku Piechoty po czym odszedł do Szkoły Artylerii[2]. W stopniu podporucznika uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 9 pułku artylerii polowej, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari[3].
Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923 pozostawał oficerem 9 pułku artylerii polowej w Białej Podlaskiej[6]. Z dniem 1 grudnia 1924 został przeniesiony do 20 pułku artylerii polowej w Prużanie[7][8]. W marcu 1927 roku został przeniesiony z Dowództwa Flotylli Pińskiej do 20 pap[9]. 18 lutego 1928 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. Z dniem 1 kwietnia 1928 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 1 dywizjonu pociągów pancernych w Jabłonnie na stanowisko dowódcy pociągu pancernego nr 2[11][12]. Z dniem 1 sierpnia 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie na stanowisko dowódcy dywizjonu, z równoczesnym pozostawieniem na kursie dowódców dywizjonów[13]. W marcu 1930 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza, a w marcu 1932 roku ponownie przesunięty na stanowisko dowódcy dywizjonu[14][15][16]. W 1936 roku został przeniesiony w stan spoczynku i mianowany podpułkownikiem z 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii[17].
Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i w stopniu podpułkownika był dowódcą formowanego od 1942 9 pułku artylerii lekkiej[18]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1968[19].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 3 maja 1968)[20]
- Krzyż Walecznych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-10-07] (pol.).
- ↑ Jerzy Garbaczewski. Kadra oficerska 22 pułku piechoty (Siedlce) w latach 1918–1921. „Szkice Podlaskie”. 188, s. 186, 2000.
- ↑ Józef Nowak: Zarys historji wojennej 9-go pułku artylerii polowej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 40.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 820.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 743.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 731.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 704.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 674.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 64.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 48.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 148.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433, 457.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 705.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 206.
- ↑ Zenon J. Staszek. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-05-26]. (ang.).
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu "Odrodzenia Polski". „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 8, 24 kwietnia 1969. „za wybitne zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy organizacyjnej i wyszkoleniowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Ludzie urodzeni w Tomaszowie Mazowieckim
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 5 Pułku Artylerii Ciężkiej
- Oficerowie 9 Pułku Artylerii Lekkiej (II RP)
- Oficerowie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR 1941–1942
- Podporucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy artylerii Polskich Sił Zbrojnych
- Pułkownicy mianowani przez władze RP na uchodźstwie po 1947
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1968
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
- Dowódcy pułków artylerii Polskich Sił Zbrojnych