Zespół Cotarda
Zespół Cotarda – rzadko występujące zaburzenie towarzyszące czasem ciężkiej depresji, objawiające się występowaniem urojeń nihilistycznych o rozbudowanej, absurdalnej treści (zanik narządów, rozpad organizmu, przekonanie o własnej śmierci). Obserwuje się także pobudzenie psychoruchowe, silny lęk oraz obniżenie czucia bólu i skłonności samobójcze (suicydalne). Należy do obrazu chorobowego występującego najczęściej w depresji inwolucyjnej.
Nazwa schorzenia wywodzi się od nazwiska Jules'a Cotarda (1840–1889), francuskiego neurologa, który jako pierwszy opisał to schorzenie jako le délire de négation[1] (z fr. urojenie negacyjne).
W publikacji tej Cotard opisał przypadek Mademoiselle X, która zaprzeczała istnieniu niektórych części swojego ciała i uważała, że nie potrzebuje jedzenia. Twierdziła, że jest skazana na wieczne potępienie i dlatego nie może umrzeć śmiercią naturalną.[2] W trakcie trwania delirium zmarła na skutek zagłodzenia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Du delire des negations. Archive de Neurologie 1882
- ↑ Zespół Cotarda i Mademoiselle X [online], Centrum Nauki Experyment [dostęp 2024-02-17] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 522. ISBN 83-200-1688-6.
- Stanisław Pużyński: Leksykon psychiatrii. Warszawa: PZWL, 1993. ISBN 83-200-1712-2.
