Zygmunt Karol Radziwiłł

Zygmunt Karol Radziwiłł
	; Trąby
Rodzina	Radziwiłłowie herbu Trąby
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1591 ; Nieśwież
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1642 ; Asyż
Ojciec	Mikołaj Krzysztof Radziwiłł „Sierotka”
Matka	Elzbieta „Halaszka” Eufemia Wiśniowiecka

Zygmunt Karol Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 grudnia 1591 w Nieświeżu, zm. 5 listopada 1642 w Asyżu) – podkomorzy stołowicki od 1614, od 1625 poznański, od 1617 roku krajczy koronny królowej, od 1633 krajczy wielki litewski, od 1638 podczaszy wielki litewski, od 1642 wojewoda nowogródzki. Komandor komandorii poznańskiej kawalerów maltańskich w latach 1625–1642, komandor komandorii stołowickiej w latach 1616–1642, kanonik kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1625–1642^[1].

Syn Mikołaja Krzysztofa zwanego Sierotką, brat: Albrechta Władysława, Aleksandra Ludwika i Jana Jerzego.

Uczestniczył w wyprawie chocimskiej 1621 roku. Od 1622 roku był tytularnym hetmanem pozostającej na żołdzie cesarskim formacji lisowczyków, Ferdynand II Habsburg nadał mu godność komornika dworu cesarskiego i generała jazdy polskiej. Poseł powiatu nowogródzkiego na sejm 1625 roku oraz sejm zwyczajny i nadzwyczajny 1626 roku^[2]. Został podczaszym królowej.

Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa nowogródzkiego w 1632 roku^[3]. Był marszałkiem koła poselskiego sejmiku generalnego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1632 roku^[4].

Poseł nowogródzki na sejm 1625 roku, sejm zwyczajny i nadzwyczajny 1626 roku, sejm elekcyjny 1632 roku, sejm zwyczajny 1637 roku i sejm 1639 roku^[5]. Poseł na sejm ekstraordynaryjny 1635 roku^[6].

Jako poseł na sejm koronacyjny 1633 roku wszedł w skład komisji do wojny z Moskwą i organizacji wojska^[7]. W 1633 roku za pieniądze koronne zaciągnął pułk piechoty i wziął udział w wyprawie smoleńskiej^[8].

Przypisy

↑ Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 51.
↑ JanJ. Seredyka JanJ., Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole: WSP, 1989, s. 94, ISBN 83-85012-65-6 .
↑ Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 [b.n.s.]
↑ AndrzejA. Rachuba AndrzejA., Sejmiki generalne Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wołkowyski i Słonimiu, [w:] JacekJ. Staszewski, KrzysztofK. Mikulski, JarosławJ. Dumanowski (red.), Między Zachodem a Wschodem: Studia z dziejów Rzeczypospolitej w epoce nowożytnej, Toruń: Wyd. „Adam Marszałek”, 2002, s. 46, ISBN 83-7174-910-4 .
↑ Henryk Wisner, Przedsejmowy sejmik nowogrodzki w latach 1607–1648, w: Przegląd Historyczny, Tom 69, Numer 4 (1978), s. 691–692.
↑ Przemysław Paradowski, W obliczu „nagłych potrzeb Rzeczypospolitej”. Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 256.
↑ Andrzej Korytko, Sejm koronacyjny Władysława IV Wazy wobec problemów na Ukrainiew: Echa Przeszłości t. XVI, Olsztyn 2015, s. 73.
↑ Tadeusz Wojciech Lange, Szpitalnicy, Joannici, Kawalerowie Maltańscy, Warszawa 1999, s. 127–137.

[1] Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 51.

[2] JanJ. Seredyka JanJ., Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole: WSP, 1989, s. 94, ISBN 83-85012-65-6 .

[3] Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 [b.n.s.]

[4] AndrzejA. Rachuba AndrzejA., Sejmiki generalne Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wołkowyski i Słonimiu, [w:] JacekJ. Staszewski, KrzysztofK. Mikulski, JarosławJ. Dumanowski (red.), Między Zachodem a Wschodem: Studia z dziejów Rzeczypospolitej w epoce nowożytnej, Toruń: Wyd. „Adam Marszałek”, 2002, s. 46, ISBN 83-7174-910-4 .

[5] Henryk Wisner, Przedsejmowy sejmik nowogrodzki w latach 1607–1648, w: Przegląd Historyczny, Tom 69, Numer 4 (1978), s. 691–692.

[6] Przemysław Paradowski, W obliczu „nagłych potrzeb Rzeczypospolitej”. Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 256.

[7] Andrzej Korytko, Sejm koronacyjny Władysława IV Wazy wobec problemów na Ukrainiew: Echa Przeszłości t. XVI, Olsztyn 2015, s. 73.

[8] Tadeusz Wojciech Lange, Szpitalnicy, Joannici, Kawalerowie Maltańscy, Warszawa 1999, s. 127–137.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Właściciele Szydłowca	Sławko Szydłowiecki (ok. 1401–1433) Jakub Szydłowiecki (1433–1436) Stanisław Szydłowiecki (1436–1494) Jakub Szydłowiecki (1494–1505) Mikołaj Szydłowiecki (1505–1532)
Hrabiowie szydłowieccy	Krzysztof Szydłowiecki (II–XII 1532) Krystyna Szydłowiecka (1532–1547) Jan Podiebradowicz (1536–1547) Elżbieta Szydłowiecka (1532–1562) Mikołaj Radziwiłł „Czarny” (1548–1565) Mikołaj Krzysztof Radziwiłł „Sierotka” (1565–1616) Albrycht Władysław Radziwiłł (1616–1636) Zygmunt Karol Radziwiłł (1636–1642) Dominik Mikołaj Radziwiłł (1642–1697) Michał Antoni Radziwiłł (1697–1721) Leon Michał Radziwiłł (1722–1751) Mikołaj Radziwiłł (1751–1795) Maciej Radziwiłł (1795–1800) Konstanty Mikołaj Radziwiłł (1800–1802) Anna Jadwiga Sapieżyna (1802–1828)
Hrabiowie szydłowieccy (tytularnie): Radziwiłłowie	Konstanty Mikołaj (1802–1869) Mikołaj Antoni (1869-1900) Maciej Józef (1900-1907) Albert (1907-1921)