Przejdź do zawartości

Łada 2105

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
WAZ (Łada) 2105
Ilustracja
Inne nazwy

Żyguli 1300
Lada (Łada) 1300
Lada Nova
Lada Riva

Producent

AwtoWAZ

Okres produkcji

1980-2010

Miejsce produkcji

 Rosja, Togliatti

Poprzednik

Łada 2101

Dane techniczne
Segment

C

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan

Silniki

Benzynowe:
R4 1,3 l (podstawowy)
R4 1,2 l (WAZ 21051)
R4 1,5 l (WAZ-21053)

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna
(niektóre: 5-biegowa)

Napęd

tylny, silnik z przodu

Długość

4130 mm

Szerokość

1620 mm

Wysokość

1446 mm

Rozstaw osi

2424 mm

Masa własna

995 kg

Liczba miejsc

5

Dane dodatkowe
Pokrewne

Fiat 124, Łada 2101
Łada 2104 (kombi)
Łada 2107

Konkurencja

Moskwicz 2138/2140
Wartburg 353/1.3
FSO 125p

WAZ (Łada) 2105 (ros. ВАЗ-2105) – samochód osobowy o nadwoziu sedan produkowany w latach 1980-2010 przez radzieckie, następnie rosyjskie zakłady AwtoWAZ. Na rynku radzieckim nosił markę Żyguli 1300 (Жигули), za granicą i później w Rosji: Lada 2105 lub Lada 1300 (pol. Łada), na rynkach zachodnich także Lada Riva i Lada Nova.

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]

Samochód stanowił modernizację modelu WAZ 2101, będącego licencyjną wersją samochodu Fiat 124, produkowanego w ZSRR od 1970 roku, a sprzedawanego za granicą pod marką Lada (pol. Łada). W 1974 roku podjęto prace nad kompleksową modernizacją podstawowego modelu Łady, aby zwiększyć jego szanse na rynkach eksportowych[1]. Zmiany zewnętrzne ograniczały się do przestylizowania pasa przedniego, tylnego i detali nadwozia, bez zmian samej konstrukcji i geometrii nadwozia, w celu produkcji na już istniejących liniach produkcyjnych. W tych ramach unowocześniono radykalnie wygląd pasa przedniego, zastępując pojedyncze okrągłe reflektory i chromowaną atrapę przez czarną prostokątną atrapę i duże prostokątne reflektory, obejmujące kloszami także kierunkowskazy i światła pozycyjne (po raz pierwszy w ZSRR). Opcjonalnie mogły być stosowane wycieraczki reflektorów. Z tyłu pojawiły się duże lampy zespolone. Także ostrzejsze krawędzie i nowa forma przetłoczeń na panelach nadwozia nadawały samochodowi nowocześniejszy wygląd. Autorem nowej stylizacji był Władimir Stiepanow[1]. Całkowicie nowe było również wnętrze samochodu. Zwiększono ponadto nieco bezpieczeństwo pasywne, dodając m.in. wzmocnienia w drzwiach przeciw uderzeniom bocznym[1].

Zmianom zewnętrznym towarzyszyły niewielkie zmiany mechaniczne. Podstawowy silnik – benzynowy 1,3 l (1294 cm³) WAZ-2105 o mocy 69 KM był zmodernizowanym silnikiem WAZ-2101, wyposażonym m.in. w nowy gaźnik Ozon w celu spełniania europejskich norm toksyczności spalin i zwiększenia ekonomiczności. Łańcuch rozrządu zastąpiono w nim paskiem rozrządu (pierwszy raz w ZSRR)[1]. Zmieniono przełożenia skrzyni biegów, a część samochodów otrzymywała nowy reduktor tylnego mostu, pozwalający na cichszą pracę. Wprowadzono ulepszenia do układu kierowniczego, pozwalające na lżejsze kierowanie, a także do układu hamulcowego (wspomaganie próżniowe i automatyczna regulacja hamulców bębnowych). Wprowadzono ponadto nowe radialne opony (o oznaczeniu MI-166)[1]. Produkowano także w późniejszym okresie wersje z innymi silnikami z gamy WAZ. Odmianą kombi, produkowaną od 1984 roku, był WAZ 2104, a częściowo zunifikowaną odmianą bardziej luksusową – WAZ 2107.

W grudniu 1977 skompletowano prototypy nowego samochodu, a w sierpniu 1979 uzyskał on międzynarodową homologację we Francji[1]. Produkcję seryjną rozpoczęto od stycznia 1980. Samochód cieszył się popularnością na rynku wewnętrznym ZSRR, jako podstawowy model Żyguli, następca WAZ-2101, aczkolwiek produkcja starego modelu trwała jeszcze równolegle kilka lat. Od grudnia 1981 były one też eksportowane[1]. Na rynek rosyjski samochód był oznaczany początkowo WAZ-2105 Żyguli 1300, a na eksport Lada 2105 lub z liczbą 1300 oznaczającą pojemność silnika. Na rynkach zachodnich stosowano też inne nazwy własne (Lada Riva, Lada Nova). Potocznie w ZSRR nazywany był: „piatiorka” (piątka)[1]. Także po upadku ZSRR i wprowadzeniu gospodarki wolnorynkowej samochód cieszył się w krajach poradzieckich dużym popytem z uwagi na praktyczność i niską cenę, mimo przestarzałej konstrukcji i ubogiego wyposażenia (w 2011 był najtańszym samochodem na rynku rosyjskim - cena 178 000 rubli)[1]. Wprowadzono w tym okresie kilka odmian, różniących się silnikami i podzespołami. 30 grudnia 2010 roku ostatecznie zaprzestano produkcji w zakładach AwtoWAZ[2]. Łącznie powstało ich ponad 2 miliony[3]. Planowano przenieść produkcję modelu do zakładów IżAwto w Iżewsku[1], lecz ostatecznie podjęto tam produkcję modeli Łada 2107 i kombi Łada 2104.

Odmiany modelu 2105

[edytuj | edytuj kod]
Łada 2105 od tyłu (oznaczenie: Lada 1300 S)
Wersja eksportowa dla ruchu lewostronnego, ze zmienioną atrapą
  • 2105 - silnik benzynowy 1,3 l WAZ-2104 (1294 cm³, 69 KM), 4-stopniowa skrzynia biegów
  • 21051 - silnik benzynowy 1,2 l WAZ-2101 (1198 cm³, 58,7 KM), 4-stopniowa skrzynia biegów
  • 21053 - silnik benzynowy 1,5 l WAZ-2103 (1452 cm³, 71,4 KM), 4 lub 5-stopniowa skrzynia biegów
  • 21053-20 - silnik benzynowy 1,5 l (1452 cm³) z wtryskiem
  • 21054 - silnik benzynowy WAZ-2106 1,6 l (1568 cm³, 80 KM)
  • 21054-30 - silnik benzynowy 1,6 l WAZ-21067 z wtryskiem (2007-2010)
  • 21055 - silnik Diesla 1,5 l BAZ (BTM)-341 (1524 cm³, 50,3 KM) (małoseryjny, 2003-2005)
  • 21056 - eksportowa wersja WAZ-2105 dla ruchu lewostronnego
  • 21057 - eksportowa wersja WAZ-21053 z silnikiem z wtryskiem, dla ruchu lewostronnego (1992-1997)
  • 21058 - eksportowa wersja WAZ-21051 z silnikiem z wtryskiem, dla ruchu lewostronnego (1982-1994)
  • 21059 - silnik benzynowy Wankla 1,3 l WAZ-4132 (140 KM) - małoseryjna wersja dla służb specjalnych
Główne źródło:[3]

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Nadwozie: samonośne, stalowe, 4-drzwiowe, 5-miejscowe
  • Długość/szerokość/wysokość: 4130 / 1620 / 1446 mm
  • Rozstaw osi: 2424 mm
  • Rozstaw kół przód/tył: 1365 / 1321 mm
  • Szerokość kanapy tylnej: 1385 mm
  • Masa własna: 995 kg
  • Masa całkowita: 1395 kg
  • Prześwit min.: 157 mm
  • Silnik: WAZ-2105 - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy, górnozaworowy OHC, chłodzony cieczą, umieszczony podłużnie z przodu, napędzający koła tylne
  • Pojemność skokowa: 1294 cm³
  • Średnica cylindra x skok tłoka: 79 x 66 mm
  • Moc maksymalna: 69 KM przy 5600 obr./min
  • Maksymalny moment obrotowy: 9,6 kgf · m przy 3400 tys. obr./min[4]
  • Stopień sprężania: 8,5
  • Gaźnik: 2105
  • Skrzynia przekładniowa mechaniczna 4-biegowa, biegi do przodu zsynchronizowane, z dźwignią w podłodze
  • Przekładnia główna: hipoidalna, 4,3:1
  • Zawieszenie przednie: niezależne - poprzeczne wahacze resorowane sprężynami śrubowymi, stabilizator poprzeczny, hydrauliczne amortyzatory teleskopowe
  • Zawieszenie tylne: zależne - oś sztywna, sprężyny śrubowe, drążki reakcyjne, hydrauliczne amortyzatory teleskopowe
  • Hamulce: hydrauliczne, przedni tarczowy, tylny bębnowy, ze wspomaganiem; hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne
  • Ogumienie o wymiarach 175/70 SR13 lub 165 SR13
  • Prędkość maksymalna: 145 km/h
  • Zużycie paliwa: 7,8 l/100 km przy V=90 km/h
  • Przyspieszenie 0-100 km/h: 18 s
Główne źródło:[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j WAZ-2105 "Żyguli", Avtolegendy SSSR Nr 62, ss.3-6
  2. Прощай, «пятерочка»!. Autoreview.ru, 11 stycznia 2011. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lipca 2015)]. (ros.).
  3. a b WAZ-2105 "Żyguli", Avtolegendy SSSR Nr 62, s.15
  4. a b WAZ-2105 "Żyguli", Avtolegendy SSSR Nr 62, s.14

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • WAZ-2105 «Żyguli». „Awtolegiendy SSSR”. Nr 62, 2011. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.).