August Bier: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Poprawa nr Korpusu. Drobne merytoryczne: Bier nie zaprojektował hełmu, zrobił to dopiero Schwerd, Bier jedynie wyszedł z taką propozycją. |
poprawa i rozbudowa artu na podstawie przypisów, - treści, do których nie udało znaleźć się źródeł Znacznik: Link do ujednoznacznienia |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox |
|||
[[Plik:August Bier.jpg|thumb|August Bier]] |
|||
|imię i nazwisko = August Bier |
|||
⚫ | '''August Bier''' (ur. [[24 listopada]] [[1861]], zm. [[12 marca]] [[1949]]) – [[Niemcy|niemiecki]] [[chirurgia|chirurg]], pionier [[Znieczulenie podpajęczynówkowe|znieczulenia rdzeniowego]], profesor medycyny na uniwersytetach w [[Uniwersytet w Greifswaldzie|Greifswaldzie]] oraz w [[Uniwersytet w Bonn|Bonn]] |
||
|imię i nazwisko org = |
|||
|grafika = August Bier.jpg |
|||
|opis grafiki = August Bier (1908) |
|||
|data urodzenia = [[24 listopada]] [[1861]] |
|||
|miejsce urodzenia = [[Helsen]], [[Księstwo Waldecku i Pyrmontu]] |
|||
|data śmierci = [[12 marca]] [[1949]] |
|||
|miejsce śmierci = [[Sauen]] |
|||
|zawód = lekarz chirurg, nauczyciel akademicki |
|||
|odznaczenia = |
|||
|commons = Category:August Bier |
|||
|www = |
|||
}} |
|||
⚫ | '''August Bier''' (ur. [[24 listopada]] [[1861]] w [[Helsen]] ([[Księstwo Waldecku i Pyrmontu]]), zm. [[12 marca]] [[1949]] w [[Sauen]]) – [[Niemcy|niemiecki]] [[chirurgia|chirurg]], pionier [[Znieczulenie podpajęczynówkowe|znieczulenia rdzeniowego]], profesor medycyny na uniwersytetach w [[Uniwersytet w Greifswaldzie|Greifswaldzie]] oraz w [[Uniwersytet w Bonn|Bonn]], w latach 1907–1932 profesor w klinice [[Charité]] w [[Berlin]]ie. |
||
== Życiorys == |
|||
W 1898 roku Bier rozpoczął badania nad znieczuleniem rdzeniowym. Badań tych podjął się na grupie 6 wcześniej wyselekcjonowanych pacjentów, którzy mieli przejść operację. Każdy pacjent dordzeniowo za pomocą za zastrzyku otrzymał dawkę [[kokaina|kokainy]]. Pacjenci po operacji znajdowali się w dobrej kondycji fizycznej poza przypadkami [[wymioty|wymiotów]] oraz nudności. Po tym badaniu Bier poddał się samemu znieczuleniu rdzeniowemu, które zakończyło się również pomyślnie mimo niewielkich skutków ubocznych spowodowanych dostaniem się środka znieczulającego z [[płyn mózgowo-rdzeniowy|płynem mózgowo-rdzeniowym]], co w konsekwencji spowodowało wystąpienie niewielkiego [[krwiak]]a. |
|||
August Bier urodził się 24 listopada 1861 roku w [[Helsen]] w [[Księstwo Waldecku i Pyrmontu|Księstwie Waldecku i Pyrmontu]]{{odn|Neue Deutsche Biographie}}. |
|||
Po maturze zdanej w 1881 roku w Korbach{{odn|Krauß|1986}}, studiował medycynę na [[Uniwersytet Humboldtów w Berlinie|uniwersytecie]] w [[Berlin]]ie, na [[Uniwersytet w Lipsku|uniwersytecie]] w [[Lipsk]]u i na [[Uniwersytet Chrystiana Albrechta w Kilonii|uniwersytecie]] w [[Kilonia|Kilonii]], gdzie złożył egzamin państwowy i uzyskał tytuł doktora nauk medycznych w 1886 roku{{odn|Neue Deutsche Biographie}}. Następnie pracował w prywatnym gabinecie lekarskim i odbył dwie podróże do Ameryki Południowej{{odn|Krauß|1986}}. |
|||
W 1908 roku August Bier zastosował pionierską metodę [[Wlew dożylny|infuzji dożylnej]] za pomocą [[prokaina|prokainy]]. Obecni [[anestezjolog|anestezjolodzy]] nadal stosują metodę Biera, zmodyfikowaną zastąpieniem prokainy [[lidokaina|lidokainą]], która powoduje szybsze rozproszenie w [[żyła]]ch oraz lepsze działanie znieczulające, szczególnie w [[Znieczulenie miejscowe|znieczuleniu miejscowym]]. |
|||
W 1888 roku został asystentem [[Friedrich von Esmarch|Friedricha von Esmarcha]] (1823–1908) i rok później uzyskał habilitację w dziedzinie chirurgii{{odn|Neue Deutsche Biographie}}. W 1899 roku uzyskal tytul profesora zwyczajnego (''Ordinarius''){{odn|Krauß|1986}}. Od 1899 roku wykładał na [[Uniwersytet w Greifswaldzie|uczelni]] w [[Greifswald]]zie, następnie od 1903 roku na [[Uniwersytet Fryderyka Wilhelma w Bonn|uniwersytecie]] w [[Bonn]], a w latach 1907–1932 na uniwersytecie w [[Berlin]]ie, zastępując [[Ernst von Bergmann|Ernsta von Bergmanna]] (1836–1907){{odn|Neue Deutsche Biographie}}. W Berlinie zajmował stanowisko profesora i głównego chirurga szpitala klinicznego uniwersytetu berlińskiego [[Charité]]{{odn|Hansson|Schagen|2014}}. Wśród jego pacjentów byli m.in. cesarz Niemiec [[Wilhelm II Hohenzollern]] (1859–1941), car Rosji [[Mikołaj II Romanow]] (1868–1918) czy pierwszy prezydent Niemiec [[Friedrich Ebert]] (1871–1925){{odn|Hansson|Schagen|2014}}. |
|||
Bier był inicjatorem wprowadzenia hełmu w armii niemieckiej. Jako chirurg konsultant XVIII Korpusu Armijnego na froncie zachodnim 15 sierpnia 1915 roku wystosował list do lekarza 2. Armii, zwracając uwagę na potrzebę opracowania [[hełm]]u stalowego chroniącego przed uszkodzeniem czaszki i potylicy. W wyniku jego inicjatywy w latach 1915-1916 Friedrich Schwerd opracował [[Stahlhelm]], będący regulaminowym hełmem niemieckim aż do 1945 r. |
|||
W 1905 roku ożenił się z Anna Esau, z którą miał pięcioro dzieci{{odn|Krauß|1986}}. W 1912 roku zakupił posiadłość w [[Sauen]]{{odn|Krauß|1986}}, gdzie osiadł po przejściu na emeryturę{{odn|Goerig|Agarwal|Schulte am Esch|2000}}. W 1913 roku zajął się [[leśnictwo|leśnictwem]]{{odn|Krauß|1986}}. Zmarł 12 marca 1949 roku w [[Sauen]]{{odn|Neue Deutsche Biographie}}. |
|||
August Bier zmarł 12 marca 1949 w wieku 88 lat. |
|||
== |
== Działalność naukowa == |
||
W 1898 roku Bier rozpoczął badania nad [[Znieczulenie podpajęczynówkowe|znieczuleniem rdzeniowym]]{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Wraz ze swoim asystentem Augustem Hildebrandtem (1868–1954) przeprowadził przełomowy eksperyment{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Aby wywołać znieczulenie dolnej części ciała, Hildebrandt podjął próbę wstrzyknięcia Bierowi jednoprocentowego roztworu [[kokaina|kokainy]] do worka oponowego otaczającego [[Rdzeń kręgowy|rdzeń kręgowy]] w odcinku lędźwiowym{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Próba nie powiodła się z uwagi na źle dobraną strzykawkę, co spowodowało, że większość roztworu kokainy nie dostała się do [[Płyn mózgowo-rdzeniowy|płynu mózgowo-rdzeniowego]]{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. W drugiej, udanej próbie Bier wstrzyknął roztwór kokainy Hildebrandtowi – po siedmiu minutach Hildebrandt odczuł ukłucie igły w udo tylko jako nacisk, a po 23 minutach nie czuł bólu nawet przy uderzeniu motkiem w goleń{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Znieczulenie ustąpiło po 45 minutach{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Po kolejnej godzinie wystąpiły bóle głowy i wymioty{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Wyniki tych badań Bier opublikował rok później w piśmie „Deutschen Zeitschrift für Chirurgie“ w artykule ''Versuche über Cocainisirung des Rückenmarkes''{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Po publikacji Biera, prawo do pierwszego znieczulenia rdzeniowego zaczął rościć sobie amerykański neurolog [[James Leonard Corning]] (1855–1923){{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Choć Bier zaprzeczył, by znane były mu wcześniejsze osiągnięcia Corninga, to Hildebrandt przyznał pierwszeństwo Corningowi{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. Współcześnie nauka przypisuje stworzenie teoretycznych i eksperymentalnych podstaw znieczulenia rdzeniowego Corningowi, natomiast za zasługę Biera uznaje udane zastosowanie i upowszechnienie metody w medycynie{{odn|Oehme|Goerig|1998}}. |
|||
* ''August Bier, Leben und Werk'', Vogeler, Karl. Copyright J.F.Lehmanns Verlag, München 1941. (samenvatting in onderstaande link lijkt uit inleiding bewerkt te zijn). |
|||
* ''Die Seele'', Prof. Dr. August Bier. |
|||
* ''Homöopathie und harmonische Ordnung der Heilkunde'', Geh. Rat Prof. Dr. Aug. Bier, uitgave Dr. Oswald Schlegel, Stuttgart 1939. |
|||
* ''Organhormone und Organtherapie'', Geh. Rat Prof. Dr. Aug. Bier, 1929 (artikel speciale uitgifte Münchener Med. Wochenschrift). |
|||
W 1908 roku Bier przedstawił na XXXVII Kongresie Towarzystwa Chirurgów Niemieckich metodę odcinkowego znieczulenia dożylnego za pomocą [[prokaina|prokainy]]{{odn|Grochocińska|Skotnicka-Klonowicz|2011|S=415}}. Metoda ta nazywana jest od jego nazwiska „blokiem Biera”{{odn|Grochocińska|Skotnicka-Klonowicz|2011|S=415}}. |
|||
== Linki zewnętrzne == |
|||
* [http://www.onmeda.de/lexika/persoenlichkeiten/bier.html Biografia Augusta Biera] |
|||
Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wraz z inżynierem [[Friedrich Schwerd|Friedrichem Schwerdem]] (1872–1953) z [[Uniwersytet Hanowerski|Uniwersytetu Hanowerskiego]] opracował [[hełm]] stalowy – [[Stahlhelm]] – lepiej chroniący przed uszkodzeniem czaszki i potylicy{{odn|Doyle|2014}}. |
|||
Pod koniec swojej kariery propagował [[homeopatia|homeopatię]]{{odn|Davidson|2014|s=59}}. Wierzył w zdolności organizmu do samoleczenia{{odn|Davidson|2014|s=59}}. |
|||
== Publikacje == |
|||
Lista publikacji podana za [[Neue Deutsche Biographie]]{{odn|Neue Deutsche Biographie}}: |
|||
* 1903 – ''Hyperämie als Heilmittel'' |
|||
* 1926–1928 – ''Gedanken eines Arztes über Medizin'' |
|||
* 1939 – ''Die Seele'' |
|||
* 1951 – ''Das Leben'' |
|||
== Nagrody i odznaczenia == |
|||
W latach 1906–1936 August Bier był 40 razy nominowany do [[Nagroda Nobla|Nagrody Nobla]]{{r|:0}}{{refn|grupa=uwaga|Hansson i Schagen (2014) podają, że Bier był nominowany 42 razy, zob. {{odn|ref=nie|Hansson|Schagen|2014}}}}. W latach 1937–1945 nie był nominowany, prawdopodobnie z powodów politycznych – 30 stycznia 1937 roku wprowadzono zakaz przyjmowania nagrody Nobla przez obywateli Niemiec{{odn|Hansson|Schagen|2014}}. W tym samym roku ustanowiono [[Nagroda Narodowa III Rzeszy|Nagrodę Narodową III Rzeszy]], którą [[Adolf Hitler]] przyznał równolegle Bierowi i [[Ferdinand Sauerbruch|Ferdinandowi Sauerbruchowi]]{{odn|Hansson|Schagen|2014}}. Bier nagrody Nobla nigdy nie dostał – według Hanssona i Schagena (2014), komitet nagrody nie uznał badań Biera za godne nagrody{{odn|Hansson|Schagen|2014}}. |
|||
* 1910 – Cameron Prize i doktorat honoris causa [[Uniwersytet Edynburski|Uniwersytetu Edynburskiego]]{{odn|Hansson|Schagen|2014}} |
|||
== Uwagi == |
|||
{{Uwagi}} |
|||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy| |
|||
* <ref name=":0">{{Cytuj stronę | url = https://www.nobelprize.org/nomination/archive/show_people.php?id=1001 | tytuł = Nomination archive: August Bier | praca = www.nobelprize.org | język = en | data dostępu = 2021-12-22}}</ref> |
|||
}} |
|||
== Bibliografia == |
|||
* {{Cytuj książkę | autor = Davidson, Jonathan | tytuł = A Century of Homeopaths: Their Influence on Medicine and Health | wydawca = Springer Science & Business Media | data = 2014 | isbn = 9781493905270 | rozdział = August Bier| data dostępu = 2020-12-22 | url = https://books.google.be/books?id=SvG7BAAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=nl#v=onepage&q&f=false| język =en|odn={{odn/id|Davidson|2014}}}} |
|||
* {{Cytuj książkę | autor = Doyle, Peter | tytuł = The First World War in 100 Objects | wydawca = The History Press | data = 2014 | isbn = 9780750954938 | autor r = Doyle, Peter | rozdział = 73: Stahlhelm | data dostępu = 2020-12-22 | url = https://books.google.be/books?id=Ywo7AwAAQBAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false| język =en|odn={{odn/id|Doyle|2014}}}} |
|||
* {{Cytuj pismo | autor = Goerig, Michael, Agarwal, Kamayni, Schulte am Esch, Jochen | tytuł = The versatile August Bier (1861–1949), father of spinal anesthesia | czasopismo = Journal of Clinical Anesthesia | wydanie = 7 | wolumin = 12 | strony = 561–569 | język = en | data = November 2000 | url = https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0952818000002026 | doi = 10.1016/S0952-8180(00)00202-6|odn={{odn/id|Goerig|Agarwal|Schulte am Esch|2000}}}} |
|||
* {{Cytuj pismo | autor = Grochocińska, Patrycja, Skotnicka-Klonowicz, Grażyna | tytuł = Blok Biera jako alternatywna metoda znieczulenia u dzieci do repozycji złamań w obrębie przedramienia i ręki | czasopismo = Anestezjologia i Ratownictwo | wolumin = 5 | strony = 414–420 | język = pl | data = 2011 | url = https://www.akademiamedycyny.pl/wp-content/uploads/2016/05/201102_AiR_003.pdf|odn={{odn/id|Grochocińska|Skotnicka-Klonowicz|2011}}}} |
|||
* {{Cytuj pismo | autor = Hansson, Nils, Schagen, Udo | tytuł = The Limit of a strong Lobby: Why did August Bier and Ferdinand Sauerbruch never receive the Nobel Prize? | czasopismo = International Journal of Surgery | wydanie = 9 | wolumin = 12 | strony = 998–1002 | url = https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S174391911400483X | data = September 2014 | język = en | doi = 10.1016/j.ijsu.2014.07.274| data dostępu = 2021-12-22|odn={{odn/id|Hansson|Schagen|2014}}}} |
|||
* {{Cytuj książkę | autor = Krauß, Herbert | tytuł = Der Sauener Wald | wydawca = Birkhäuser | strony = 15–30 | język = de | data = 1986 | url = https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-0348-5161-9_2 | doi = 10.1007/978-3-0348-5161-9_2|odn={{odn/id|Krauß|1986}}}} |
|||
* {{Cytuj książkę | tytuł = [[Neue Deutsche Biographie]] | data = 1955 | strony = 230–231 [Online-Version] | tytuł tomu = 2 | rozdział = Bier, August | autor r = Müller, Martin | data dostępu = 2020-12-22 | adres rozdziału = https://www.deutsche-biographie.de/pnd118658816.html#ndbcontent | język =de|odn={{odn/id|Neue Deutsche Biographie}}}} |
|||
* {{Cytuj pismo | autor = Oehme, P., Goerig, M. | tytuł = Die Prioritätskontroverse zur Lumbalanästhesie | czasopismo = Deutsches Ärzteblatt | wydanie = Heft 41 | wolumin = 95 | strony = 2556–2558 | język = de | data = 1998 | url = https://www.aerzteblatt.de/pdf.asp?id=13611|odn={{odn/id|Oehme|Goerig|1998}}}} |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
Wersja z 21:37, 22 gru 2021
![]() August Bier (1908) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
lekarz chirurg, nauczyciel akademicki |
August Bier (ur. 24 listopada 1861 w Helsen (Księstwo Waldecku i Pyrmontu), zm. 12 marca 1949 w Sauen) – niemiecki chirurg, pionier znieczulenia rdzeniowego, profesor medycyny na uniwersytetach w Greifswaldzie oraz w Bonn, w latach 1907–1932 profesor w klinice Charité w Berlinie.
Życiorys
August Bier urodził się 24 listopada 1861 roku w Helsen w Księstwie Waldecku i Pyrmontu[1] .
Po maturze zdanej w 1881 roku w Korbach[2] , studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, na uniwersytecie w Lipsku i na uniwersytecie w Kilonii, gdzie złożył egzamin państwowy i uzyskał tytuł doktora nauk medycznych w 1886 roku[1] . Następnie pracował w prywatnym gabinecie lekarskim i odbył dwie podróże do Ameryki Południowej[2] .
W 1888 roku został asystentem Friedricha von Esmarcha (1823–1908) i rok później uzyskał habilitację w dziedzinie chirurgii[1] . W 1899 roku uzyskal tytul profesora zwyczajnego (Ordinarius)[2] . Od 1899 roku wykładał na uczelni w Greifswaldzie, następnie od 1903 roku na uniwersytecie w Bonn, a w latach 1907–1932 na uniwersytecie w Berlinie, zastępując Ernsta von Bergmanna (1836–1907)[1] . W Berlinie zajmował stanowisko profesora i głównego chirurga szpitala klinicznego uniwersytetu berlińskiego Charité[3] . Wśród jego pacjentów byli m.in. cesarz Niemiec Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941), car Rosji Mikołaj II Romanow (1868–1918) czy pierwszy prezydent Niemiec Friedrich Ebert (1871–1925)[3] .
W 1905 roku ożenił się z Anna Esau, z którą miał pięcioro dzieci[2] . W 1912 roku zakupił posiadłość w Sauen[2] , gdzie osiadł po przejściu na emeryturę[4] . W 1913 roku zajął się leśnictwem[2] . Zmarł 12 marca 1949 roku w Sauen[1] .
Działalność naukowa
W 1898 roku Bier rozpoczął badania nad znieczuleniem rdzeniowym[5] . Wraz ze swoim asystentem Augustem Hildebrandtem (1868–1954) przeprowadził przełomowy eksperyment[5] . Aby wywołać znieczulenie dolnej części ciała, Hildebrandt podjął próbę wstrzyknięcia Bierowi jednoprocentowego roztworu kokainy do worka oponowego otaczającego rdzeń kręgowy w odcinku lędźwiowym[5] . Próba nie powiodła się z uwagi na źle dobraną strzykawkę, co spowodowało, że większość roztworu kokainy nie dostała się do płynu mózgowo-rdzeniowego[5] . W drugiej, udanej próbie Bier wstrzyknął roztwór kokainy Hildebrandtowi – po siedmiu minutach Hildebrandt odczuł ukłucie igły w udo tylko jako nacisk, a po 23 minutach nie czuł bólu nawet przy uderzeniu motkiem w goleń[5] . Znieczulenie ustąpiło po 45 minutach[5] . Po kolejnej godzinie wystąpiły bóle głowy i wymioty[5] . Wyniki tych badań Bier opublikował rok później w piśmie „Deutschen Zeitschrift für Chirurgie“ w artykule Versuche über Cocainisirung des Rückenmarkes[5] . Po publikacji Biera, prawo do pierwszego znieczulenia rdzeniowego zaczął rościć sobie amerykański neurolog James Leonard Corning (1855–1923)[5] . Choć Bier zaprzeczył, by znane były mu wcześniejsze osiągnięcia Corninga, to Hildebrandt przyznał pierwszeństwo Corningowi[5] . Współcześnie nauka przypisuje stworzenie teoretycznych i eksperymentalnych podstaw znieczulenia rdzeniowego Corningowi, natomiast za zasługę Biera uznaje udane zastosowanie i upowszechnienie metody w medycynie[5] .
W 1908 roku Bier przedstawił na XXXVII Kongresie Towarzystwa Chirurgów Niemieckich metodę odcinkowego znieczulenia dożylnego za pomocą prokainy[6] . Metoda ta nazywana jest od jego nazwiska „blokiem Biera”[6] .
Podczas I wojny światowej wraz z inżynierem Friedrichem Schwerdem (1872–1953) z Uniwersytetu Hanowerskiego opracował hełm stalowy – Stahlhelm – lepiej chroniący przed uszkodzeniem czaszki i potylicy[7] .
Pod koniec swojej kariery propagował homeopatię[8]. Wierzył w zdolności organizmu do samoleczenia[8].
Publikacje
Lista publikacji podana za Neue Deutsche Biographie[1] :
- 1903 – Hyperämie als Heilmittel
- 1926–1928 – Gedanken eines Arztes über Medizin
- 1939 – Die Seele
- 1951 – Das Leben
Nagrody i odznaczenia
W latach 1906–1936 August Bier był 40 razy nominowany do Nagrody Nobla1=:0[a]. W latach 1937–1945 nie był nominowany, prawdopodobnie z powodów politycznych – 30 stycznia 1937 roku wprowadzono zakaz przyjmowania nagrody Nobla przez obywateli Niemiec[3] . W tym samym roku ustanowiono Nagrodę Narodową III Rzeszy, którą Adolf Hitler przyznał równolegle Bierowi i Ferdinandowi Sauerbruchowi[3] . Bier nagrody Nobla nigdy nie dostał – według Hanssona i Schagena (2014), komitet nagrody nie uznał badań Biera za godne nagrody[3] .
- 1910 – Cameron Prize i doktorat honoris causa Uniwersytetu Edynburskiego[3]
Uwagi
- ↑ Hansson i Schagen (2014) podają, że Bier był nominowany 42 razy, zob. Hansson i Schagen 2014 ↓
Przypisy
<ref>
o nazwie „:0”, zdefiniowany w <references>
, nie był użyty wcześniej w treści.Bibliografia
- August Bier. W: Davidson, Jonathan: A Century of Homeopaths: Their Influence on Medicine and Health. Springer Science & Business Media, 2014. ISBN 978-1-4939-0527-0. [dostęp 2020-12-22]. (ang.).
- Doyle, Peter: 73: Stahlhelm. W: Doyle, Peter: The First World War in 100 Objects. The History Press, 2014. ISBN 978-0-7509-5493-8. [dostęp 2020-12-22]. (ang.).
- Goerig, Michael, Agarwal, Kamayni, Schulte am Esch, Jochen. The versatile August Bier (1861–1949), father of spinal anesthesia. „Journal of Clinical Anesthesia”. 12 (7), s. 561–569, November 2000. DOI: 10.1016/S0952-8180(00)00202-6. (ang.).
- Grochocińska, Patrycja, Skotnicka-Klonowicz, Grażyna. Blok Biera jako alternatywna metoda znieczulenia u dzieci do repozycji złamań w obrębie przedramienia i ręki. „Anestezjologia i Ratownictwo”. 5, s. 414–420, 2011. (pol.).
- Hansson, Nils, Schagen, Udo. The Limit of a strong Lobby: Why did August Bier and Ferdinand Sauerbruch never receive the Nobel Prize?. „International Journal of Surgery”. 12 (9), s. 998–1002, September 2014. DOI: 10.1016/j.ijsu.2014.07.274. [dostęp 2021-12-22]. (ang.).
- Krauß, Herbert: Der Sauener Wald. Birkhäuser, 1986, s. 15–30. DOI: 10.1007/978-3-0348-5161-9_2. (niem.).
- Müller, Martin: Bier, August. W: Neue Deutsche Biographie. T. 2. 1955, s. 230–231 [Online-Version]. (niem.).
- Oehme, P., Goerig, M.. Die Prioritätskontroverse zur Lumbalanästhesie. „Deutsches Ärzteblatt”. 95 (Heft 41), s. 2556–2558, 1998. (niem.).