Święta wyspa Okinoshima i związane z nią miejsca w regionie Munakata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święta wyspa Okinoshima i związane z nią miejsca w regionie Munakata[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
wyspa Okinoshima
Państwo

 Japonia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, III

Numer ref.

1535

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2017
na 41. sesji

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Święta wyspa Okinoshima i związane z nią miejsca w regionie Munakata”
Ziemia34°14′42″N 130°06′20″E/34,245000 130,105556

Święta wyspa Okinoshima i związane z nią miejsca w regionie Munakata (jap. 「神宿る島」宗像・沖ノ島と関連遺産群) – obiekt wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 1535 w 2017, obejmujący wyspę Okinoshima, jedno miejsce na jej terenie, kolejne miejsce na wyspie Ōshima i trzecie miejsce na wyspie Kiusiu w Japonii, w prefekturze Fukuoka[1].

Wyspa Okinoshima, położona w odległości 60 km na północny zachód od wyspy Kiusiu, jest wyjątkowym przykładem świętej wyspy w religii shintō, a chramy na wyspie podlegają głównemu chramowi Munakata Taisha w Munakata. Stanowiska archeologiczne, które zachowały się na wyspie, są praktycznie nienaruszone i stanowią chronologiczny zapis tego, jak praktykowane tam rytuały zmieniały się od IV do IX wieku naszej ery. Dary wotywne były składane w różnych miejscach na wyspie. Wiele z tych darów ma wysoki poziom artystyczny, niektóre pochodzą zza granicy, co jest dowodem intensywnej wymiany handlowej między archipelagiem japońskim, Półwyspem Koreańskim i kontynentem azjatyckim[1].

Spis miejsc[1][edytuj | edytuj kod]

Obraz Miejsce Opis
Okinoshima (widok wyspy z lotu ptaka) Wyspę porasta las pierwotny, który jest pomnikiem przyrody i rezerwatem fauny.
Chram Okitsu-Miya na wyspie Okinoshima Chram ku czci kami Tagori-hime.
Chram Nakatsu-Miya na wyspie Ōshima Chram ku czci kami Tagitsu-hime.
Chram Hetsu-Miya na wyspie Kiusiu Chram ku czci kami Ichikishima-hime, część chramu Munakata Taisha. Honden pochodzi z 1578 a haiden z 1590.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]