11 Pułk Strzelców Pieszych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Pułk Strzelców Pieszych
Historia
Państwo

 Królestwo Polskie

Sformowanie

1831

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Walenty Dunin

Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

11 Pułk Strzelców Pieszych – polski pułk piechoty okresu Królestwa Kongresowego.

Sformowany 26 maja 1831 z gwardzistów Gwardii Ruchomej województwa mazowieckiego[1].

Dowódca pułku[edytuj | edytuj kod]

  • ppłk Walenty Dunin (5 czerwca 1831)[1]

Bitwy i potyczki[edytuj | edytuj kod]

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego[2].

  • Łagów (22 września 1831),
  • Skalmierzyce (24 września 1831).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Gembarzewski 1925 ↓, s. 77.
  2. Miejsca bitew i potyczek oraz daty podano za: Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 77.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]