4 Batalion Saperów (PSZ)
 Barwy saperów dywizyjnych | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Jan Nepomucen Gustowski |
| Ostatni |
mjr Wiktor Neklaws |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
4 Batalion Saperów (Oddziały Saperów Dywizyjnych) – oddział saperów Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie[edytuj | edytuj kod]
W lutym 1945 roku, w Szkocji, rozpoczęto formowanie jednostki Oddziałów Saperów Dywizyjnych 4 Dywizji Piechoty. Zdolność bojową miał osiągnąć do 1 czerwca 1945. W walkach na froncie nie wziął udziału. Oficerowie wywodzili się z I Korpusu Polskiego, a żołnierze w ok. 80% z Wehrmachtu i organizacji Todt, do których to wcześniej zostali przymusowo wcieleni. Saperzy dywizyjni byli kompletnie zmotoryzowani, liczyli ok. 1200 ludzi[1].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- dowódca saperów dywizyjnych
- adiutant – por. Henryk Hajducki
- dowódca plutonu dowodzenia – por. Jan Markowski
- dowódca plutonu łączności – ppor. Kazimierz Regula
- dowódca 7 kompanii saperów – kpt. Julian Feliks Folik
- zastępca dowódcy kompanii - por. Miernacki [1]
- dowódca 8 kompanii saperów – kpt. sap. inż. Jan Piasecki[4]
- zastępca dowódcy kompanii - kpt. Wacław Witold Rześny [1]
- dowódca 9 kompanii saperów – mjr sap. Maksymilian Robert Kruczała
- zastępca dowódcy kompanii - kpt. Włodzimierz Józef Siwiński[1]
- dowódca 4 kompanii parkowej – mjr sap. Adam Julian Kasperski[5]
- dowódca plutonu mostowego – chor. Budny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d 4 Dywizja Piechoty ↓, s. 41.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 253, 842.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 260, 759. Wiktor Neklaws urodził się 27 sierpnia 1901 roku. 24 grudnia 1949 roku otrzymał obywatelstwo brytyjskie.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 261, 756. Jan Piasecki urodził się 23 listopada 1903 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 260.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zbigniew Wawer: Organizacja polskich wojsk lądowych w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk: Bellona, 1992. ISBN 83-11-08218-9.
- 4 Dywizja Piechoty – Pamięci żołnierzy 4 Dywizji Piechoty i ich dowódcy gen. Glabisza. Tuchowo: Mała poligrafia WSD Redemptorystów.
- Witold Biegański, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, Regularne jednostki Wojska Polskiego na zachodzie. Formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad, tom 5, Warszawa 1967, s. 225–226.
- 4 Dywizja Piechoty – Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 1994, ISBN 83-1108377-0, s. 102–109.
- Mieczysław Borchólski, Z saperami generała Maczka, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990, s. 163, 166, ISBN 83-11-07794-0, OCLC 834112494.