4 Dywizja Strzelców (PSZ)
4 Dywizja Strzelców (4 DS) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie.
Formowanie[edytuj | edytuj kod]
W maju 1942, w Palestynie, rozpoczęto organizację 2 Korpusu Strzelców w składzie dwóch dywizji piechoty i brygady czołgów oraz oddziałów korpuśnych. W pierwszej kolejności przystąpiono do formowania 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Drugą wielką jednostką w składzie korpusu miała być 4 Dywizja Strzelców, dla której wydzielono kadry. W czerwcu 1942 r. przystąpiono do formowania dywizji w stanie skadrowanym. W czerwcu 1942 przekazano 75 podoficerów i szeregowców z Ośrodka Zapasowego Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie jako personel administracyjno-gospodarczy dla organizowanych oddziałów[1]. 7 sierpnia kadrowa 4 DS wyruszyła z Palestyny do obozu wojskowego w Quizil Ribatu w Iraku, wraz z dowództwem II Korpusu Strzelców Ostatecznie dywizja nie została sformowana. We wrześniu 1942, w ramach reorganizacji Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie w Armię Polską na Wschodzie kadry dywizji zostały zlikwidowane i wcielone głównie w skład 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty.
Organizacja 4 Dywizji Strzelców[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo dywizji[2]
- sztab dywizji
- sekcja bezpieczeństwa
- sekcja informacyjna
- dowództwo artylerii dywizyjnej
- dowództwo saperów
- dowództwo zaopatrzenia i transportu
- 4 Sąd Polowy
- poczta polowa
- Kwatera Główna z kompanią sztabową dywizji
- dowództwo 1 Brygady Strzelców
- dowództwo 2 Brygady Strzelców
Istniały wymienione wyżej w stanie skadrowanym dowództwa z częściową obsadą oficerską i minimalną szeregowych. W kompanii sztabowej dywizji zgromadzono szeregowych głównie do prac administracyjno-gospodarczych, był to jedyny rozwinięty osobowo oddział dywizji.
Obsada personalna 4 DS[edytuj | edytuj kod]
dowództwo dywizji[2]
- dowódca dywizji - gen. bryg. Gustaw Paszkiewicz
- szef sztabu dywizji - mjr dypl. Tadeusz Kolasiński
- dowódca artylerii - płk art. Michał Gałązka
- szef 4 Sądu Polowego - mjr aud. Władysław Hebrowski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janczak 2023 ↓, s. 169.
- ↑ a b Janczak 2023 ↓, s. 168-169.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Żaroń, Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1981, wyd. I
- Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, Walki formacji polskich na zachodzie 1939-1945, tom II, opracowanie zbiorowe pod redakcją Witolda Biegańskiego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1981, ISBN 83-11-06577-2
- Bartosz Janczak: Organizacja i wyszkolenie Armii Polskiej na Wschodzie w latach 1942-1944. Łódź-Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Łodzi, 2023. ISBN 978-83-8229-867-3.