50 Let Pobiedy
| |
| Bandera | |
|---|---|
| Numer IMO | |
| Znak wywoławczy |
UGYU |
| Port macierzysty | |
| Właściciel | |
| Operator | |
| Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Stocznia Bałtycka im. Sergo Ordżonikidze |
| Data budowy |
4 października 1989 |
| Data wodowania |
29 grudnia 1993 |
| Dane techniczne | |
| Wyporność |
25 840 t |
| Nośność (DWT) |
3505 t |
| Liczebność załogi |
140 |
| Liczba pasażerów |
128 |
| Długość całkowita (L) |
159,60 m |
| Długość linii wodnej |
144,10 m |
| Szerokość (B) |
30 m |
| Zanurzenie (D) |
11,00 m |
| Wysokość (H) |
55 m |
| Pojemność brutto |
23 439 GT |
| Pojemność netto |
7032 NT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
2 reaktory atomoweOK-900A |
| Moc silnika |
2 × 171 MW + 2 × 27,6 MW |
| Liczba śrub napędowych |
3 śruby o stałym skoku |
| Prędkość maks. |
21,0 w. |
50 let Pobiedy (ros. 50 лет Победы) – rosyjski lodołamacz atomowy typu Arktika wchodzący w skład Atomfłotu (Rosatomfłot), będącego częścią grupy Rosatom. Nazwa okrętu („50 lat Zwycięstwa”) nawiązuje do 50. rocznicy zakończenia Wielkiej wojny ojczyźnianej w czasie II wojny światowej[1]. Statek jest jednym z największych lodołamaczy na świecie[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa jednostki projektu 10521 (zmodyfikowanego typu Arktika) rozpoczęła się na początku października 1989 r. w Stoczni Bałtyckiej im. Sergo Ordżonikidze w Leningradzie. Pierwotnie statek miał nosić nazwę „Ural”[3]. Kadłub zwodowano 29 grudnia 1993 roku, lecz prace zostały wstrzymane w 1994 roku z powodu braku funduszy. Budowę statku wznowiono w 2003, zaś ukończono ją w 2007[4]. W tym samym roku lodołamacz odbył swój rejs próbny do Zatoki Fińskiej, zaś w kwietniu tego roku dotarł w swoim dziewiczym rejsie do macierzystego portu w Murmańsku[5].
Okręt wyposażony został w sale gimnastyczne, basen, bibliotekę, restaurację salon masażu oraz salon muzyczny, które przynależą załodze statku[6]. Posiada również jedno lądowisko dla śmigłowca oraz jeden hangar dla śmigłowców typu Mi-2, Mi-8 lub Ka-27. Bez zawijania do portu, rejs okrętu może trwać do sześciu miesięcy, a szacunkowa maksymalna grubość lodu, którą może kruszyć to 2,8 m[7].
W 2008 r. okręt został wynajęty przez grupę obserwatorów zaćmień do obserwacji zaćmienia Słońca z 1 sierpnia 2008. Lodołamacz pobił wtedy rekord w przebyciu trasy z Murmańska na Biegun Północny, wypływając z portu 21 lipca, a docierając do miejsca przeznaczenia w dniu 25 lipca (trasę pokonał w ciągu czterech dni zamiast przewidywanych siedmiu).
W październiku 2013 r. statek transportował ogień olimpijski na Biegun Północny w czasie poprzedzającym rozpoczęcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi[8].
W sierpniu 2017 r. statek pobił kolejny rekord w przebyciu trasy z Murmańska na Biegun Północny, pokonując tę drogę w czasie 79 godzin[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 50 Let Pobedy - największy lodołamacz świata. Cud rosyjskich inżynierów, tech.wp.pl, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Zobacz niesamowity timelapse z pracy największych na świecie atomowych lodołamaczy (wideo) [online], gospodarkamorska.pl [dostęp 2020-12-05] (pol.).
- ↑ Z życia flot. Rosja. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3/2007. XII (63), s. 4, marzec 2007. Warszawa: Magnum X.
- ↑ 50 LET POBEDY, vesselfinder.com, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ 50 Let Pobedy icebreaker Review, cruisemapper.com, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ 50 Let Pobedy – największy lodołamacz świata o napędzie atomowym., heavymachinery.pl, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Атомоход "50 лет Победы" готовится к выходу в Балтику, ria.ru, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Den olympiske ild kom forbi Nordpolen., maritimedanmark.dk, [dostęp: 2020-12-03].
- ↑ Atomic icebreaker 50 Let Pobedy sets speed record for reaching the North Pole, arctic.ru. [dostęp: 2020-12-03].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dane techniczne statku. rs-head.spb.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)]. zarchiwizowane 2010-09-05 [dostęp: 2021-10-03].