Adam Jerzy Bieliński

Adam Bieliński
	generał brygady
Pełne imię i nazwisko	Adam Jerzy Bieliński
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1864 ; Dymki
	Przebieg służby
Lata służby	do 1927
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	Departament II Jazdy; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III; Oficerski Trybunał Orzekający
Stanowiska	szef departamentu; zastępca dowódcy okręgu; członek trybunału
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Adam Jerzy Bieliński (ur. 5 maja 1868 w majątku Dymki, zm. po 1938^[1]^[2]) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Adam Jerzy Bieliński urodził się 5 maja 1868 roku w majątku Dymki, w powiecie borysowskim ówczesnej guberni mińskiej^[3]. Walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej i I wojnie światowej. Dowodził rosyjskim pułkiem kawalerii. Jesienią 1917 roku został dowódcą Legii Oficerskiej Jazdy I Korpusu Polskiego w Rosji, a później szefem Wydziału Mobilizacyjnego Naczpolu. Po opuszczeniu Mińska przez oddziały I Korpusu zorganizował w nim samoobronę i kierownictwo akcji oswobodzenia miasta po czyn został pierwszym komendantem miasta^[4].

23 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z 19 listopada 1915 roku i przydzielony z dniem 30 listopada 1918 roku do Sekcji Remontu w Departamencie I Mobilizacyjno-Organizacyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych^[5]. Następnie pełnił obowiązki zastępcy Generalnego Inspektora Jazdy. 10 marca 1920 roku wyznaczony został na stanowisko szefa Sekcji II Jazdy Departamentu I Broni Głównych i Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[6]^[7]. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[8]. W sierpniu 1921 roku, po przejściu Ministerstwa Spraw Wojskowych na organizację pokojową, został wyznaczony na stanowisko szefa Departamentu II Jazdy^[9].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 31. lokatą w korpusie generałów^[10].

Z dniem 15 maja 1923 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie^[11]. W czerwcu 1926 roku został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego^[12]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[13]. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Świętej Teresy nr 2^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 grudnia 1921)^[14]^[15]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 1921 – zezwolenie Naczelnika Państwa)^[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Spis Abonentów 1938 ↓, s. 27.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322 figuruje na liście starszeństwa generałów stanu spoczynku.
↑ Stawecki 1994 ↓, s. 77.
↑ Encyklopedia Wojskowa 1931 ↓, s. 319.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 39. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 3 z 14 stycznia 1919 roku, s. 84.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 27 marca 1920 roku, s. 228.
↑ Czarnecka 2005 ↓, s. 104.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 353.
↑ Czarnecka 2005 ↓, s. 115.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 15.
↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 711 autorzy podali, że został mianowany 15 marca 1923 roku.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 23 czerwca 1926 roku, s. 189.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 119
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. I: A.a - Custoza. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1931.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Regina Czarnecka. Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918–1921. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 27, 2005. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547.

[CITEREFSpis_Abonentów193827-1] Spis Abonentów 1938 ↓, s. 27.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934322_figuruje_na_liście_starszeństwa_generałów_stanu_spoczynku-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322 figuruje na liście starszeństwa generałów stanu spoczynku.

[CITEREFStawecki199477-3] Stawecki 1994 ↓, s. 77.

[CITEREFEncyklopedia_Wojskowa1931319-4] Encyklopedia Wojskowa 1931 ↓, s. 319.

[5] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 39. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 3 z 14 stycznia 1919 roku, s. 84.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_27_marca_1920_roku,_s._228-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 27 marca 1920 roku, s. 228.

[CITEREFCzarnecka2005104-7] Czarnecka 2005 ↓, s. 104.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_18_z_15_maja_1920_roku,_s._353-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 353.

[CITEREFCzarnecka2005115-9] Czarnecka 2005 ↓, s. 115.

[CITEREFLista_starszeństwa192215-10] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 15.

[CITEREFJabłonowskiJankowskiPolakProchwicz2001711_autorzy_podali,_że_został_mianowany_15_marca_1923_roku-11] Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 711 autorzy podali, że został mianowany 15 marca 1923 roku.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_24_z_23_czerwca_1926_roku,_s._189-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 23 czerwca 1926 roku, s. 189.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_5_lutego_1927_roku,_s._37,_44-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.

[14] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.

[15] Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 119

[16] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]