Adam Stefan Trembecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Stefan Trembecki
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1805
Brzóstowa

Data i miejsce śmierci

3 września 1880
Kraków

Profesor nauk technicznych
Specjalność: geologia poszukiwania złóż surowców mineralnych
Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Doktorat

1951

Habilitacja

1961

Profesura

1972

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Okres zatrudn.

1951-1992

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal 40-lecia Polski Ludowej

Adam Stefan Trembecki (ur. 29 października 1921 w Krakowie, zm. 25 marca 2007) – profesor zwyczajny, doktor habilitowany inżynier nauk technicznych. Specjalista technologii, organizacji i ekonomiki procesów górniczych. Ostatnio sprawował stanowisko rektora Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Legnicy.

Grób prof. Adama S. Trembeckiego na cmentarzu Rakowickim (pas 1, rząd płd.)

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

W roku 1944 rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej, które ukończył w 1948 r. uzyskując na Wydziale Górniczym z wyróżnieniem tytuł magistra inżyniera. Po studiach podjął pracę jako asystent w Katedrze Mineralogii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał na Akademii Górniczo-Hutniczej w roku 1951, natomiast stopień naukowy doktora habilitowanego otrzymał na Akademii Górniczo-Hutniczej w roku 1961. W 1972 roku uzyskał stopień naukowy profesora nadzwyczajnego, a od 1977 roku posiada tytuł profesora zwyczajnego.

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Główne kierunki działalności naukowej prof. Trembeckiego to geologia poszukiwania złóż surowców mineralnych, technologie górnicze, ekonomia procesów produkcyjnych, organizacja procesów produkcyjnych, planowanie regionalne oraz sozologia.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swojej działalności naukowej opublikował 210 referatów (w języku polskim, angielskim, niemieckim i węgierskim), jest autorem 3 patentów. Przez 17 lat prowadził wykłady na Uniwersytecie Wrocławskim z zakresu szacowania złóż surowców mineralnych oraz przez 5 lat wykładał na Politechnice Lubelskiej ekonomię.

Do najważniejszych publikacji należą:

  • Poradnik Górnika t. I, 1958, Wydawnictwo Śląsk, Katowice
  • Zasady selektywnej eksploatacji złóż surowców mineralnych, 1966 r.
  • Matematyczne metody w górnictwie, 1969 r.
  • Zagrożenia wodne w górnictwie, 1973 r., Wydawnictwo Śląsk, Katowice
  • Szacowanie złóż surowców mineralnych, 1974, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa
  • Wykorzystanie majątku trwałego w produkcji przemysłowej, 1980, Wydawnictwo Ekonomiczne
  • Poradnik Górnika t. IV, (współautor i redaktor), 1980, Wydawnictwo Śląsk, Katowice

Sprawowane stanowiska i przynależność do organizacji naukowych[edytuj | edytuj kod]

  • Przewodniczący Komitetu Sterującego dla Przygotowania Zagospodarowania Legnickiego Zagłębia Górniczo-Energetycznego
  • Profesor Katedry Górnictwa Odkrywkowego Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii Akademii Górniczo-Hutniczej
  • Rektor Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Legnicy
  • Profesor Wydziału Zarządzania i Marketingu WSM w Legnicy
  • Wiceprzewodniczący Międzynarodowego Komitetu Konferencji - Zastosowanie metod matematycznych oraz komputerów w życiu gospodarczym, Belgrad 1981 r.
  • Członek Międzynarodowego Komitetu Konferencji - Zastosowanie metod matematycznych i komputerów, Kijów 1988 r.
  • Członek Komitetu Międzynarodowych Konferencji z zakresu Geodetyki, Praga 1996 r.
  • Członek Polskiej Akademii Inżynierskiej w Warszawie - od 1995 r.
  • Członek honorowy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych - 1996 r.
  • Członek honorowy Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa w Warszawie - 1997 r.
  • Przewodniczący Komisji Nauk Organizacji i Zarządzania KO PAN - 1996 r.
  • Komisja Pojednawcza w AGH 1990-1996 r.
  • Członek prezydium Wojewódzkiego Oddziału NOT w Krakowie - 1990-1996 r.
  • Członek zarządu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Dz. Krowodrza w Krakowie - 1997 r.

Odznaczenia[1][edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1364