Adrian Boult

Adrian Boult
	; Portret Adriana Boulta autorstwa Ishibashi Kazunoriego, 1923
Imię i nazwisko	Adrian Cedric Boult
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1889 ; Chester
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	22 lutego 1983 ; Londyn
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sir Adrian Cedric Boult (ur. 8 kwietnia 1889 w Chester, zm. 22 lutego 1983 w Londynie) – brytyjski dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Westminster School w Londynie (1901–1908) oraz Christ Church w Oksfordzie (1908–1912)^[1]. W latach 1912–1913 studiował w konserwatorium w Lipsku, gdzie jego nauczycielami byli Arthur Nikisch i Max Reger^[2]. W 1914 roku uzyskał na Uniwersytecie Oksfordzkim tytuł Doctor of Music^[1]^[3]. W tym samym roku zadebiutował jako dyrygent podczas koncertu w West Kirby w 1914 roku^[3], a także dyrygował orkiestrą Covent Garden Theatre^[1]^[2]^[3].

Dyrygował City of Birmingham Symphony Orchestra (1925–1930 i 1959–1960), BBC Symphony Orchestra (1930–1950) i London Philharmonic Orchestra (1950–1957)^[2]. Od 1942 do 1950 roku był dyrygentem festiwalu The Proms^[3]. W latach 1919–1930^[2]^[4] i ponownie 1962–1967^[2] wykładał w Royal College of Music w Londynie. W 1979 roku przeszedł na emeryturę^[4].

W 1937 roku otrzymał tytuł szlachecki^[3]^[4]. Odznaczony Orderem Towarzyszy Honoru (1969)^[1].

Dorobek[edytuj | edytuj kod]

Prezentował szeroki program koncertowy, począwszy od wielkich symfoników XVIII- i XIX-wiecznych po muzykę współczesną^[2]. Odegrał znaczącą rolę w propagowaniu w świecie muzyki angielskiej^[2]^[4]^[5]. Występował gościnnie w wielu krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych^[2], dyrygując m.in. orkiestrami Boston Symphony i New York Philharmonic^[3]. Współpracował i przyjaźnił się z takimi twórcami jak Gustav Holst, Ralph Vaughan Williams, Edward Elgar i Arthur Bliss^[2]^[4], którzy często dedykowali mu swoje utwory^[5].

Dyrygował prapremierowymi wykonaniami m.in. Planet Holsta (1918), Symfonii Pastoralnej (1922), IV Symfonii (1935) i VI Symfonii (1948) Vaughana Williamsa, Music for Strings Blissa (1935) i II Symfonii Tippetta (1958)^[4], a także angielską prapremierą Wozzecka Albana Berga (1934)^[3]^[4]. Wspólnie z BBC Symphony Orchestra dokonał nagrań płytowych utworów m.in. Beethovena, W.A. Mozarta, Schuberta, Sibeliusa i Brahmsa^[2].

Opublikował prace A Handbook on the Technique of Conducting (Oksford 1921, wyd. zmienione Londyn 1968) i Thoughts on Conducting (Londyn 1963)^[2]^[5], a także autobiografię My Own Trumpet (1973)^[1]^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 57–58. ISBN 978-0-8108-5750-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 383. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 98–99. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 106–107. ISBN 978-0-19-957854-2.
↑ ^a ^b ^c Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 116. ISBN 978-83-01-13410-5.

[historical-1] Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 57–58. ISBN 978-0-8108-5750-6.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 383. ISBN 83-224-0113-2.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 98–99. ISBN 0-674-37299-9.

[oxford-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 106–107. ISBN 978-0-19-957854-2.

[chodkowski-5] Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 116. ISBN 978-83-01-13410-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]