Alefacept
| Identyfikacja | |
| Inne nazwy i oznaczenia |
łac. alefaceptum |
|---|---|
| numer CAS | |
| DrugBank | |
| Genetyka i fizjologia | |
| Choroby | |
| Klasyfikacja medyczna | |
| ATC | |
| Stosowanie w ciąży | |
| Farmakokinetyka | |
| Biodostępność |
63%[2] |
| Okres półtrwania |
270 h[2] |
| Uwagi terapeutyczne | |
| Drogi podawania |
dożylnie, domięśniowo |
Alefacept (łac. alefaceptum) – białko fuzyjne złożone z fragmentów cząsteczki LFA-3 i ludzkiej immunoglobuliny G, wytwarzane metodą inżynierii genetycznej w komórkach jajnika chomika chińskiego, pierwszy lek biologiczny, który był stosowany w leczeniu łuszczycy.
Budowa i mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]
Alefacept jest białkiem fuzyjnym zbudowanym z miejsca wiążącego LFA-3 i części stałej ludzkiej immunoglobuliny G[3]. Miejsce wiążące LFA-3 hamuje aktywację i proliferację limfocytów T, poprzez blokowanie białka adhezyjnego CD2, natomiast fragment immunoglobuliny G1 wiąże się z receptorami FcγRIII limfocytów Th indukując proces apoptozy komórek pamięci[4]. W efekcie lek w sposób zależny od dawki redukuje liczbę komórek pamięci, jednocześnie nie wpływając na liczbę limfocytów dziewiczych[4]. Spadek liczby limfocytów T, będących głównym składnikiem nacieku zapalnego w zmianach łuszczycowych, utrzymuje się przez ponad 12 tygodni po podaniu ostatniej dawki[4].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- umiarkowana lub ciężka przewlekła łuszczyca plackowata, u dorosłych pacjentów, którzy kwalifikują się do terapii ogólnoustrojowych lub fotochemioterapii (USA)[5]
Alefacept był stosowany w latach 2003–2011 w Stanach Zjednoczonych[6] i został wycofany decyzją producenta[7][8].
Działania uboczne[edytuj | edytuj kod]
Alefacept powoduje następujące działania uboczne u ponad 2% pacjentów: ostre zapalenie gardła, zawroty głowy, kaszel, nudności, świąd, mialgia, dreszcze, ból i naciek zapalny w miejscu podania oraz przypadkowe zranienia[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alefacept (Intramuscular Route) Drugs and Supplements [online], Mayo Foundation for Medical Education and Research, 1 marca 2017 [dostęp 2018-10-13] (ang.).
- ↑ a b c Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Leki współczesnej terapii online [online], Medical Tribune Polska [dostęp 2018-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13].
- ↑ Saveria Pastore i inni, Biological drugs targeting the immune response in the therapy of psoriasis, „Biologics”, 2 (4), 2008, s. 687–697, DOI: 10.2147/BTT.S2763, PMID: 19707449, PMCID: PMC2727880 (ang.).
- ↑ a b c Alan Menter, Jennifer C. Cather, Alefacept, „Therapy”, 2 (1), s. 23–25, DOI: 10.1586/14750708.2.1.23 (ang.).
- ↑ a b Amevive (alefacept) [online], U.S. Food and Drug Administration, 2005 [dostęp 2018-10-13] (ang.).
- ↑ Harsh blow for Biogen as psoriasis drug Amevive stumbles in Europe [online], The Pharma Letter, 3 marca 2003 [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13] (ang.).
- ↑ FDA Approves Alefacept to Treat Psoriasis, [w:] Medscape [online], WebMD, 5 lutego 2003 [dostęp 2018-10-13] (ang.).
- ↑ Amevive (alefacept) voluntarily discontinued in the U.S., National Psoriasis Foundation [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13] (ang.).
