Aleksandr Budiłowicz
| Protojerej | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1845 |
| Data śmierci |
po 1917 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
po 1865 |
Aleksandr Budiłowicz, właśc. Budziłowicz (ur. 1845, zm. po 1917) – rosyjski duchowny prawosławny, poseł do Dumy IV kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem duchownego. Rodzinne nazwisko Budziłowicz zmienił na brzmiące bardziej rosyjsko[1]. Absolwent prawosławnego seminarium duchownego w Wilnie (1865)[2], a następnie Petersburskiej Akademii Duchownej, gdzie uzyskał stopień magistra nauk teologicznych[3]. Duchowny prawosławny, protojerej[3]. Był duchownym żonatym, miał sześcioro dzieci[1].
Po ukończeniu Akademii Duchownej został zatrudniony w seminarium duchownym, którego był absolwentem, był równocześnie katechetą w szkole junkierskiej. Od 1870 do 1881 służył w Warszawie, następnie zaś przeprowadził się do Chełmu, gdzie był wykładowcą, a następnie inspektorem w klasycznym gimnazjum męskim[1], jak również służył w soborze katedralnym. W 1892 otrzymał godność protojereja[4].
W 1895 był nadzorcą szkół cerkiewnych w wikariacie chełmskim eparchii chełmsko-warszawskiej[3]. Działał w Chełmskim Bractwie Bogurodzicy[5].
Blisko współpracował z biskupem chełmskim Eulogiuszem. Dzięki jego rekomendacji uzyskał mandat deputowanego do IV Dumy Państwowej, przedstawiciela prawosławnych mieszkańców guberni lubelskiej oraz siedleckiej (następnie także chełmskiej)[5].
W Dumie związał się początkowo z frakcją nacjonalistów i umiarkowanej prawicy, następnie przystąpił do oktiabrystów. Po rozłamie w tym ugrupowaniu należał do frakcji ziemców-oktiabrystów i do Bloku Postępowego[1].
W momencie wybuchu rewolucji lutowej przebywał w Piotrogrodzie. We wrześniu 1917 wyjechał do Romanowa-Borisoglebska. Jego dalsze losy są nieznane[1].
Autor publikacji związanych z prawosławiem na terenie Chełmszczyzny:
- О времени и способах образования недвижимой собственности церковной в Западной России
- Русская православная старина в Замостье, 1885 (za pracę tę otrzymał małą Nagrodę Uwarowowską[1])
- Исторический очерк Милеевской святой Параскевиевской церкви в связи с обзором окатоличения и ополячения Завепрянской Руси, 1890
- Холмская чудотворная икона Божией Матери
- artykuły o tematyce chełmskiej w prasie rosyjskiej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f БУДИЛОВИЧ Александр Семенович. [dostęp 2014-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
- ↑ Выпускники Литовской духовной семинарии
- ↑ a b c d Будилович Александр Семенович
- ↑ Nagrady Swiatiejszego Sinoda. „Chołmsko-Warszawskij Jeparchialnyj Wiestnik”. R. XVI, nr 11, 1 czerwca 1892.
- ↑ a b A. Szabaciuk, Geneza utworzenia stanowiska przedstawiciela ludności prawosławnej Chełmszczyzny i Podlasia w Dumie Państwowej [w:] red. A. Duszyk, K. Latawiec, M. Mądzik, Z dziejów pewnego eksperymentu. Parlamentaryzm rosyjski na progu XX stulecia w kontekście kształtowania się świadomości politycznej narodów imperialnej Rosji, Radomskie Towarzystwo Naukowe, Radom 2008, s.195.