Ali Hajdar

Ali Hajdar
‏علي حيدر‎‎
	generał major
Data i miejsce urodzenia	1932 ; Hillat Ara k. Dżabli
Data śmierci	5 sierpnia 2022
	Przebieg służby
Lata służby	1952–1994
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Syrii
Stanowiska	głównodowodzący syryjskich Sił Specjalnych
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Libanie,; powstanie islamistów w Syrii

Ali Hajdar (arab. ‏}علي حيد‎‎; ur. 1932 w Hillat Ara k. Dżabli, zm. 5 sierpnia 2022^[1]) – syryjski wojskowy, wieloletni głównodowodzący syryjskich Sił Specjalnych, bliski współpracownik prezydenta Syrii Hafiza al-Asada.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest alawitą, pochodzi z konfederacji rodowo-plemiennej Haddadinów^[2]^[3] (inne źródło podaje konfederację Chajatinów^[4]), z jednej z najbardziej wpływowych rodzin alawickich^[4]. Jeszcze jako uczeń wstąpił do partii Baas. Uzyskał wykształcenie wojskowe na Akademii Wojskowej w Hims. W 1968, pięć lat po zamachu stanu, po którym partia Baas objęła władzę w kraju i zaprowadziła w nim ustrój autorytarny, Hajdar został głównodowodzącym syryjskich Sił Specjalnych. W rywalizacji o władzę w kraju między Salahem Dżadidem i Hafizem al-Asadem poparł tego drugiego i odegrał znaczącą rolę podczas zamachu stanu, który zapewnił mu pełnię władzy w Syrii^[5].

W latach 70. i 80. XX wieku był jednym z najbardziej zaufanych oficerów w otoczeniu Hafiza al-Asada. Dowodzona przez niego formacja obok Kompanii Obrony była najważniejszą jednostką wojskową podtrzymującą w Syrii rządy al-Asada^[5]. Brała udział w tłumieniu powstania islamistów w 1984, interwencji syryjskiej w czasie wojny domowej w Libanie (gdzie walczyła z oddziałami izraelskimi oraz z siłami (Organizacji Wyzwolenia Palestyny^[5]) oraz organizowała operacje dywersyjne w Izraelu^[2].

W 1984 Ali Hajdar zachował lojalność wobec chorego Hafiza al-Asada i odmówił wzięcia udziału w zamachu stanu, jaki przygotowywał przeciwko prezydentowi jego brat Rifat al-Asad. Cztery lata później, z powodu tętniaka, wycofał się z działalności wojskowej. Na początku lat 90. XX wieku wrócił jednak do pełnienia obowiązków. Protestował przeciwko podjęciu przez Syrię rozmów pokojowych z Izraelem^[5]. Latem 1994 został w nieznanych bliżej okolicznościach aresztowany na polecenie Hafiza al-Asada, nie stanął jednak przed sądem^[5]. Jako powód tego nieoczekiwanego aresztowania podaje się obiekcje Hajdara co do kompetencji politycznych syna prezydenta, Baszszara al-Asada, którego ojciec zamierzał (po śmierci starszego syna Basila) nieformalnie wyznaczyć na następcę^[2]. Ostatecznie Hajdar stracił jedynie pełnione dotąd stanowisko głównodowodzącego Sił Specjalnych, na którym zastąpił go gen. Ali Habib Mahmud^[2]. Nadal był członkiem partii Baas i służył w armii syryjskiej do śmierci Hafiza al-Asada w 2000^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ رفض توريث بشار الأسد الحكم في سورية وسخر منه.. وفاة اللواء علي حيدر بعد نحو ثلاثة عقود من إزاحته (arab.)
↑ ^a ^b ^c ^d Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 104-105. ISBN 978-83-7638-111-4.
↑ Syria's Praetorian Guards: A Primer
↑ ^a ^b Sz. Bar, Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f S. M. Moubayed, Steel & Silk. Men and Women who shaped Syria 1900-2000, Cune Press, 9781885942418, s.54-55

[1] رفض توريث بشار الأسد الحكم في سورية وسخر منه.. وفاة اللواء علي حيدر بعد نحو ثلاثة عقود من إزاحته (arab.)

[fyd104-2] Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 104-105. ISBN 978-83-7638-111-4.

[mef-3] Syria's Praetorian Guards: A Primer

[bar-4] Sz. Bar, Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview

[steel-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f S. M. Moubayed, Steel & Silk. Men and Women who shaped Syria 1900-2000, Cune Press, 9781885942418, s.54-55

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]