Andrzej Charlat

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Charlat
Data urodzenia

31 grudnia 1994

Wzrost

175 cm[1]

Masa ciała

73 kg[1]

Rugby union
Pozycja

skrzydłowy

Kariera juniorska
Lata Zespół
2004–2012 RC Vichy
2012–2014 ASM Clermont Auvergne
2014–2016 USON Nevers
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2015–2017 USON Nevers[2] 2 (5)
2017–2018 CS Beaune
2018–2019 US Bressane[2] 18 (30)
2019–2021 Provence Rugby[2] 42 (67)
2021– USON Nevers[2] 24 (35)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2017–  Polska 4 (10)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2017  Polska
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 10 lutego 2023 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 29 września 2018 r.

Andrzej Charlat (fr. wym. [ɑ̃ˈdʁe ʃaʁˈla], ur. 31 grudnia 1994[1]) – francuski rugbysta polskiego pochodzenia[3] występujący na pozycji skrzydłowego, reprezentant Polski.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Charlata pochodzi z Vichy[4], gdzie on sam w wieku 6 lat zaczął grać w rugby[5]. Co najmniej od 2004 roku trenował w klubie RC Vichy, który opuścił w wieku 17 lat[6][7]. Kolejne dwa lata spędził w klubie ASM Clermont Auvergne, gdzie występował w grupach do lat 19 i 20[5][6][7][8]. W sezonie 2012/2013 dotarł do finału mistrzostw Francji U-19 (Coupe Crabos), w którym zespół z Clermont-Ferrand po rzutach karnych uległ Stade Toulousain[6][9]. W tym samym czasie czasie rozpoczął też sportowe studia licencjackie (STAPS), które po opuszczeniu Clermont porzucił na rzecz uzyskania dyplomu BPJEPS[7].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 2014 roku Charlat przeniósł się do klubu USON Nevers rywalizującego wówczas na trzecim poziomie rozgrywek ligowych. Początkowo występował jako obrońca lub skrzydłowy[10], grając w mistrzostwach U-21 (Championnat Belascain) oraz w drugiej drużynie (na poziomie Nationale B). W tym czasie trenował także młodzież z zespołu do lat 14[6]. Do pierwszej drużyny dołączył w sezonie 2016/2017[6]. Choć sam Charlat wystąpił jedynie w dwóch meczach ligowych, w których zdobył jedno przyłożenie (wziął też udział w ledwie dwóch sparingach)[2][7], to jednak drużyna USON wygrała fazę pucharową w lidze Fédérale 1 i awansowała do zawodowej Pro D2[4][11].

Biorąc pod uwagę dotychczasowe trudności z uzyskaniem szans gry, skrzydłowy zdecydował się na zmianę barw klubowych i dołączył do występującej w niższej lidze, Fédérale 2, ekipy CS Beaune[7]. Na poziomie tym został jedną z gwiazd rozgrywek, zdobywając w sezonie zasadniczym co najmniej 19 przyłożeń[a]. Następnie w fazie pucharowej w sześciu meczach jeszcze sześciokrotnie kładł piłkę w polu punktowym rywali, w tym trzy razy w spotkaniu z Beauvais RC[b][13][14][15][16]. Mimo porażki w meczu półfinałowym z RC Bédarrides[16] drużyna Beaune awansowała wówczas do ligi Fédérale 1[17].

Bardzo dobre występy na czwartym poziomie rozgrywkowym spowodowały, że jeszcze w kwietniu media informowały o przenosinach zawodnika formacji ataku do AS Mâcon z Fédérale 1[12]. Ostatecznie Charlat trafił jednak do US Bressane występującej jeszcze poziom wyżej, w Pro D2[18]. Debiutował dopiero w październiku 2018 roku, w meczu 9. kolejki z US Montauban, w którym zdobył też swoje pierwsze przyłożenie dla nowej drużyny[19]. Później dołożył m.in. dwa z Oyonnax[20], łącznie notując ich sześć w 18 meczach[2][5]. Mimo odniesienia 13 zwycięstw zespół z Bourg-en-Bresse ostatecznie spadł z ligi z rekordowo wysokim dorobkiem 60 punktów[21].

Pomimo niepowodzenia drużynowego Charlat pozostał na drugim poziomie rozgrywkowym, przenosząc się do Provence Rugby z Aix-en-Provence[10]. W marcu 2020 roku, na krótko przed przerwaniem rozgrywek z powodu pandemii COVID-19, skrzydłowy w spotkaniu z Aurillac zdobył cztery przyłożenia[22], co wówczas dawało mu miano najskuteczniejszego gracza rozgrywek[23]. Ostatecznie skończył sezon z ośmioma przyłożeniami[2], dzięki czemu był wymienianych wśród najlepszych skrzydłowych ligi[24]. Kolejny sezon w wykonaniu Charlata był już mniej udany – w 25 spotkaniach ligowych zdobył zaledwie pięć przyłożeń[2].

W lutym 2021 r. do publicznej informacji podano, że po zakończeniu sezonu zawodnik powróci do Nevers, swojego pierwszego seniorskiego klubu. Ostatecznie podpisał tam dwuletni kontrakt[4][22]. W barwach USON w październiku 2021 roku zdobył trzy przyłożenia w zremisowanym 21:21 meczu z Grenoble[25].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2017 Charlat otrzymał od selekcjonera Blikkiesa Groenewalda powołanie do reprezentacji Polski na mecz Rugby Europe Trophy z Portugalią[26]. W rozgrywanym w Oeiras spotkaniu zanotował swój międzynarodowy debiut, w drugiej połowie zmieniając Mateusza Lamenta. Polacy przegrali wówczas 10:35[27]. Został także uwzględniony przy powołaniach na kolejne mecze – z Mołdawią[28] i Holandią[29]. O ile w pierwszym z nich nie wziął udziału[30], o tyle w wygranym 14:13 meczu z Holendrami Charlat zdobył jedyne przyłożenie dla polskiej drużyny[31]. We wrześniu 2017 roku uczestniczył w towarzyskim meczu Polska – Europa rozegranym z okazji 60-lecia Polskiego Związku Rugby[32]. W późniejszym okresie mimo powołania ostatecznie nie wziął udziału w zgrupowaniu przed meczem ze Szwajcarią[33].

W tym samym roku Charlat był także mocno zaangażowany w zmagania reprezentacji Polski w rugby 7 – oprócz serii sparingów brał udział także w dwóch turniejach Grand Prix z cyklu mistrzostw Europy: w Moskwie i Clermont-Ferrand. Zdobył w nich cztery przyłożenia, w tym trzy w meczu przeciw Portugalii, jedynym w cyklu wygranym przez Polaków[34].

W 2018 roku wystąpił jeszcze w dwóch spotkaniach polskiej kadry: w wysoko przegranym marcowym starciu z Holandią (zdobył jedno z przyłożeń)[35] oraz wrześniowym z Czechami[36]. Był także powołany na październikowy mecz z reprezentacją Litwy[37].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Stan na 29 września 2018 r. Wynik reprezentacji Polski podany w pierwszej kolejności.

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Polska 2017 2 5
2018 2 5
Suma 4 10

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Andrzeja – Patrice także uprawiał rugby union. Występował na pozycji środkowego[38], w późniejszym okresie pracował jako trener[39].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według innych źródeł 23[12].
  2. ↑ Część autorów wskazywała wówczas, że łącznie Charlat zdobył 30 lub „prawie 30” przyłożeń[5][10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Andrzej Charlat [online], USON Nevers [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  2. ↑ a b c d e f g h Andrzej Charlat - Player statistics [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (ang.).
  3. ↑ Adam Mauks, Reprezentacja szykuje się na Portugalię, „Dziennik Bałtycki”, 10 lutego 2017, s. 30 [dostęp 2021-11-16] (pol.).
  4. ↑ a b c Adrien Cornu, Andrzej Charlat (Nevers) : « Le Top 14 ? J’y pense tous les jours » [online], lequotidiendusport.fr, 18 września 2021 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  5. ↑ a b c d Enzo Diaz, Charlat, déjà alerte, „Midi Olympique”, PressReader, 12 sierpnia 2019, s. 10 [dostęp 2021-11-16] (fr.).
  6. ↑ a b c d e Guillaume Clerc, La chance d'Andrzej Charlat à Saint-Nazaire : "Le club laisse de la place aux jeunes", „Le Journal du Centre”, 22 października 2016 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  7. ↑ a b c d e Andrzej Charlat (CS Beaune) : "Prêt à me donner à fond", „Le Bien Public”, 1 sierpnia 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  8. ↑ Andrzej Charlat [online], Fédération Française de Rugby [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14] (fr.).
  9. ↑ Clément Suman, Clermont perd en finale aux tirs aux buts [online], lerugbynistere.fr, 27 maja 2013 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-05] (fr.).
  10. ↑ a b c Thomas Saint-Antonin, Officialisation du recrutement 2019/2020 [online], Provence Rugby, 30 kwietnia 2019 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  11. ↑ L'USON Nevers bat Chambéry et monte enfin en Pro D2 ! [online], France 3, 13 maja 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-21] (fr.).
  12. ↑ a b Charlat (Beaune) vers l'AS Mâcon, „Le Journal de Saône et Loire”, 25 kwietnia 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11] (fr.).
  13. ↑ L’aventure du Rugby Chartres Métropole est belle et bien finie, „L’Écho Républicain”, 14 maja 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11] (fr.).
  14. ↑ Jérôme Roblot, Beaune, sans l’ombre d’un doute, „Le Bien Public”, Supplément – Côte-d'Or, dodatek „Sport”, 28 maja 2018, s. 2, ISSN 0998-4593 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  15. ↑ Le REC sort par la grande porte [online], REC Rennes, 10 czerwca 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  16. ↑ a b Radolphe David, Le CS Beaune battu par Bédarrides [online], bienpublic.com, 17 czerwca 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  17. ↑ Rugby : Beaune est en demi-finale du championnat de France de Fédérale 2 [online], France 3, 11 czerwca 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11] (fr.).
  18. ↑ Pro D2 - Présentation de l'Union Sportive Bressane Pays de l'Ain [online], lerugbynistere.fr, 12 sierpnia 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  19. ↑ Philippe Sevy, Charlat accélère comme l’US Bressane, „Le Progrès”, 18 listopada 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11] (fr.).
  20. ↑ Pro D2 : Bourg-en-Bresse s'impose contre Oyonnax et s'éloigne de la zone rouge, „L’Équipe”, 23 grudnia 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-24] (fr.).
  21. ↑ Bourg-en-Bresse : paradoxe d’une saison incroyable aux airs de tragédie [online], rugbyrama.fr, 8 maja 2019 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  22. ↑ a b Nevers : l’Aixois Charlat s’engage, Papidze vers La Rochelle, „Midi Olympique”, rugbyrama.fr, 8 lutego 2021 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  23. ↑ Léo Couffin, Raconte moi ton essai... Andrzej Charlat [online], rugbyrama.fr, 5 marca 2020 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  24. ↑ Rhule, Naituvi, Coertzen ... Élisez les ailiers de la saison [online], rugbyrama.fr, 27 czerwca 2020 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (fr.).
  25. ↑ Julien Plazanet, Triplé de Charlat, fin de match à suspens, et score de parité entre Nevers et Grenoble [online], rugbyrama.fr, 22 października 2021 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14] (fr.).
  26. ↑ RET: Kadra na Portugalia v Polska [online], Polski Związek Rugby, 8 lutego 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-20] (pol.).
  27. ↑ a b Formularz zawodów Portugalia – Polska [online], Rugby Europe, 18 lutego 2017 [zarchiwizowane z adresu 2018-02-24] (ang. • fr.).
  28. ↑ XV: Powołania na Mołdawia v Polska [online], Polski Związek Rugby, 11 marca 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (pol.).
  29. ↑ RET: Kadra na Polska v Holandia - Aktualizacja 2 [online], Polski Związek Rugby, 29 marca 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (pol.).
  30. ↑ Poznaliśmy skład na Mołdawię [online], Polski Związek Rugby, 15 marca 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-15] (pol.).
  31. ↑ a b RET: Polska v Holandia 14:13 [online], Polski Związek Rugby, 8 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-10] (pol.).
  32. ↑ 60-lecie PZR: Polska v Europa 52:19 [online], Polski Związek Rugby, 9 września 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (pol.).
  33. ↑ RET: Kadra na Polska v Szwajcaria - Aktualizacja 2 [online], Polski Związek Rugby, 15 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11] (pol.).
  34. ↑ Andrzej Kozak, Podsumowanie roku 2017 reprezentacji Polski w Rugby 7 [online], Polski Związek Rugby [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  35. ↑ a b Formularz zawodów Holandia – Polska [online], Rugby Europe, 3 marca 2018 [dostęp 2018-03-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-04] (ang. • fr.).
  36. ↑ a b Formularz zawodów Czechy – Polska [online], Rugby Europe, 29 września 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-09-30] (ang. • fr.).
  37. ↑ RET: Powołania na Polska v Litwa [online], Polski Związek Rugby, 15 października 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-13] (pol.).
  38. ↑ Jean-François Supié, L’étonnant doublé d’Andrzej Charlat, „Le Progrès”, 24 grudnia 2018 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-12] (fr.).
  39. ↑ Saison 1999-2000 [online], CSPG Puy-Guillaume [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu] (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Charlat&oldid=70018063”