Andrzej Cisowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Cisowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1962
Białystok

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2020
Targowo

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

neoekspresjonizm, neo-pop

Andrzej Cisowski (ur. 1 marca 1962 w Białymstoku, zm. 27 lipca 2020 w Targowie) – polski malarz, grafik, artysta multimedialny[1].

Dzieciństwo i młodość spędził na Mazurach. W 1987 ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. Następnie kontynuował studia w Kunstakademie Düsseldorf, w pracowni Konrada Klaphecka i A. R. Pencka. W 1990 roku otrzymał tytuł Meisterschüller w pracowni prof. A. R. Pencka.

Dwukrotnie przyznano mu stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wyróżniony został Nagrodą Magazynu EXIT w 2005 r. za wieloletnią – kreatywną obecność w różnych dziedzinach aktywności twórczej[2]. Był laureatem II Nagrody 39. Biennale Malarstwa „Bielska Jesień 2009”[3].

Mieszkał i pracował w Targowie, Warszawie i Düsseldorfie. Zmarł nagle, w swoim domu, w nocy z 27 na 28 lipca 2020 r.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W początkowym okresie swojej twórczości związany był z ruchem Neue Wilde.

Na początku lat dziewięćdziesiątych tworzył z japońskim artystą Yoshitomo Nara, a także z A. R. Penckiem. Wystawy i pobyt w Nowym Jorku na początku lat 90 były okazją do głębszego zapoznania się ze sztuką amerykańską, która też była inspiracją do dalszych działań twórczych. W tym czasie wypracował własny indywidualny styl na pograniczu malarstwa figuratywnego i nowej ekspresji. Prace z tego okresu to rebusy pełne groteskowego humoru. Pojawiają się bohaterowie komiksów, popularnych kreskówek i reklam, wśród przedmiotów i sloganów zaczerpniętych z miejskiej ikonosfery. W tym neopopowym okresie powstają „Obrasy” (wystawa w 2004 roku, Warszawa-Galeria Kordegarda) – na barwne nadruki przemysłowych serwet i obrusów artysta nakłada figury swoich bohaterów, tworząc szczególny recykling form.

W kolejnych latach powstają obrazy monochromatyczne, wysmakowane w barwie, często w oparciu o stare fotografie. Czytelna narracja i szkicowy, naoczny styl odwzorowania scen wybranych ze starych albumów i filmów, przenosi odtworzone wydarzenia przeszłości na język współczesny. Powstaje seria prac odnoszących się do historii najnowszej, w których tworzy kształt własnego dziennika, a zarazem „komentarz” do wyróżnionych przez siebie wątków.

Za pomocą zróżnicowanej stylistyki zespalał lokalne symbole z uniwersalnymi mitami, w których mogą rozpoznać się odbiorcy z różnych kultur całego świata.

Ważniejsze wystawy[edytuj | edytuj kod]

Wystawy indywidualne (wybór):

Wystawy zbiorowe (wybór):

Zbiory[edytuj | edytuj kod]

Obrazy Andrzeja Cisowskiego można znaleźć w kolekcjach Zachęty Sztuki w Olsztynie i Bielsku-Białej, oraz w licznych prywatnych zbiorach m.in. w Niemczech, Holandii, USA, Japonii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Więźniowie pomagają malować największy mural w regionie [online], Radio Olsztyn S.A., 31 sierpnia 2016 [dostęp 2018-06-24] (pol.).
  2. Agnieszka Rayzacher. Eksperymentator. „EXIT nowa sztuka w polsce”. 64 (4), październik – grudzień 2005. (pol.). 
  3. 39. Biennale Malarstwa BIELSKA JESIEŃ 2009. www.galeriabielska.pl. [dostęp 2014-09-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Obrazy i gwasze. Galeria Zderzak. Kraków 1991, tekst: Jan Michalski
  • Bilder/Paintings, Kraków 1994, tekst: Anette W. Balkema
  • Kolaże/Collagen, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 1995, tekst: Eva Bracke
  • Obrasy. Galeria Kordegarda, Warszawa 2004, tekst: Agnieszka Rayzacher
  • Malarstwo/Painting. Bielska Jesień, BWA Bielsko-Biała 2006, tekst: Agnieszka Rayzacher
  • Otwarta Pracownia, Kraków 2011, tekst: Jolanta Ciesielska
  • Cztery Pory Roku. Galeria Szyb Wilson. Katowice 2013, teksty: Roman Lewandowski, Agata Smalcerz, Bogusław Deptuła

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]