Andrzej Kuczewski
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
data nieznana | |
| Data i miejsce śmierci | ||
| Opat klaustralny klasztoru benedyktynów na Świętym Krzyżu | ||
| Okres sprawowania |
w latach 1539–1576 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Śluby zakonne |
nieznana | |
Andrzej Poraj Kuczewski OSB pisany także Kuczowski[1] herbu Poraj (ur. data nieznana, zm. 16 października 1576). Opat świętokrzyski klaustralny w latach 1539 – 1576.
Pomimo wcześniejszej elekcji bo już w roku 1538 prezentę królewską otrzymał dopiero 15 marca 1540[2] albowiem 1 czerwca 1539 król zawiadamia biskupa krakowskiego, że ze względu na kontrowersje powstałe wokół sprawy wolnej elekcji opatów powstrzymuje się od prezentowania opata-elekta świętokrzyskiego aż do rozpatrzenia tej kwestii na przyszłym sejmie (Biblioteka Kórnicka.rps 218 325v-6).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi z rodu Kuczewskich gniazdem tej rodziny była wieś Kuczewo w województwie sieradzkim.
Ojciec Paweł Kuczewski dziedzic dóbr Kleszczów w powiecie radomskim (rok 1552 księgi poborowe) i części Kuczewa miał pięciu synów: Andrzeja - opata oraz Mikołaja, Stanisława, Heronima i Krzysztofa, dziedziców dóbr Kuczów i Kleszczów w roku 1570[3].
Życie zakonne[edytuj | edytuj kod]
o. Andrzej Kuczewski obrany został po zgonie poprzednika, opatem był lat 37.
W roku 1543 uzyskał królewskie potwierdzenie r. wyderkafu na wsi Włochach.
Staremu słudze Mikołajowi Mańce w roku 1546 wypuścił na dożywocie wszystkie pustki w Dziurowie, za co po jednym lisie co rok miał dostawać.
W roku 1547 procesował się o dziesięcinę klasztorną od plebana z Markuszowie.
W roku 1548 pozywał Mikołaja Broniowskiego o dziesięcinę z Bronowie i Łęki.
Za jego rządów w 1555 r. nastąpił rozdział dóbr opackich od klasztornych, potwierdzony przez Jakuba biskupa chełmskiego, komisarza apostolskiego.
W roku 1558 procesował się ze szlachcicem Mikołajem Rzepiszewskim o dziesięcinę z Kruścowa.
Za jego rządów 1563 r. prawo prezentowania plebanów w Modliborzycach na przemian z dziedzicami Goloszyc Mniejszych, klasztorowi przysądzone zostało.
W roku 1565 ustąpił z prawem wykupu za 100 grzywien sołtystwo w Rzepinie o trzech włókach, i młyna.
W roku 1572 Marcinowi Broniowskiemu puścił na dożywocie pustki po trzech kmieciach w Pawłowie, za pożyczone klasztorowi złotych polskich 500.[4]
Umarł Kuczowski dnia 16 października 1576 jak wskazywał napis nad jego grobem dochowany przez Paprockiego[5]
Sepulchrum reverndi domini Andreae Kuczowski, abbatis s.Crucis Calvi montis, obiit anno 1576, 16 Octobris.
Budził opat i jego rządy kontrowersje.Historyk Julian Bartoszewicz pisząc w Tygodniku Ilustrowanym dzieje Opactwa na Łysej Górze wyraził o rządach Kuczewskiego taki głos.
Andrzej Poraj Kuczewski, opat, żył rozwięźle, dobra zadłużył, zniszczył budowle, przez lat 37 rządził klasztorem, ale w tym czasie nic dobrego nie zrobił dla Łysej Góry. Kuczewski dożył aż do roku w którym się koronował Stefan Batory
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gacki ↓, s. 87.
- ↑ Derwich ↓, s. 218.
- ↑ Uruski 1913 ↓.
- ↑ Gacki ↓, s. 83.
- ↑ Paprocki ↓, s. 468.
- ↑ Bartoszewicz ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Seweryn Uruski, Rodzina Herbarz Szlachty Polskiej, t. X, Warszawa: Księgarnia Gebethnera i Wolfa, 1913, s. 392.
- Julian Bartoszewicz: Kościół i Klasztor świętokrzyski na Łysej górze Tygodnik Ilustrowany 1859. „Tygodnik Illustrowany”, 1860, nr 22..
- Marek Derwich: Materiały do słownika historyczno-geograficznego dóbr i dochodów dziesięcinnych benedyktyńskiego opactwa św. Krzyża na Łysej Górze do 1819 r.. Wrocław 2000: Pracownia Badań nad Dziejami Zakonów i Kongregacji Kościelnych (LARHCOR) w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. ISBN 83-904219-4-1.
- Bartosz Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wyd. Kazimierza Józefa Turowskiego.
- Józef Gacki: Benedyktyński klasztor na Łysej Górze. Wyd. Wydawnictwo Jedność. Kielce 2006: Benedyktyński klasztor na Łysej Górze. ISBN 83-7442-389-7.