Dziurów (powiat starachowicki)
51°00′53″N 21°07′46″E/51,014722 21,129444
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2001) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
27-230[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TST |
| SIMC |
0230830[5] |
Położenie na mapie gminy Brody  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu starachowickiego  | |
| 51°00′53″N 21°07′46″E/51,014722 21,129444[1]
| |
Dziurów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody[6][5].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi 
czerwony Szlak Milenijny ze Skarżyska-Kamiennej do Kałkowa oraz 
niebieski szlak rowerowy ze Skarżyska-Kamiennej do Ostrowca Świętokrzyskiego oraz przepływa rzeka Kamienna.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława[7].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0230846 | Gołańka | część wsi |
| 0230852 | Warszawka | część wsi |
| 0230869 | Złotki | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś znana już w XIV wieku.
| Rok | Nazwa miejscowości |
|---|---|
| 1333-70 | Dziurov[8] |
| 1444 | Dzurow |
| 1447 | Dzurowo |
| 1470-80 | Dzurow, Dzyurow, Dzurow alias Zaborzyn. |
| 1474 | Dzÿwrow |
| 1475 | Dzwrow |
| 1491 | Dzyvrow |
| 1546 | Dzÿwrov, Dzÿurow. |
| 1553 | Dziurow |
| 1569 | Dzioroff |
| 1571 | Dziurow |
| 1780 | Dziurów[8] |
W roku 1474 Michał, opat klasztoru Św. Krzyża, kupił tę wieś za 130 grzywien od Stanisława i Mikołaja Szydłowieckich 
, herbu Odrowąż[9].
Urządził on tu nad rzeką Kamienną wielki staw obfity w ryby. Łany kmiece w liczbie 6 i folwark klasztorny dawały dziesięcinę (do 9 grzywien.) kościołowi w Szydłowcu (L. B., II, 484). 2.)
W drugiej połowie XIX wieku wieś w powiecie Iłżeckim, gminie Wierzbnik, parafii Pawłów.
Wieś posiadała 116 mórg ziemi dworskiej i 283 włościańskiej.
Domów było 26, mieszkańców 220[10].
1475 r. we wtorek po niedzieli Środopostnej, na rokach w Radomiu. Otto z Plechowa sędzia i Jan z Biechowa podsędek ziemi sandomierskiej czynią wiadomo: że stanąwszy osobiście przed sądem ziemskim Mikołaj Szydłowiecki burgrabia i podstarości krakowski, zeznał iż za 180 grzywien sprzedał opatowi :Michałowi i klasztorowi Świętokrzyzkiemu na Łysej Górze wieś Dziurów, czemu obecni byli: Jan z Krzyżanowic łowczy ziemi sandomierskiej, Paweł Krampski z Koszowa, Jan z Bostowa, Jan z Bieniedzic, Jan z Pękosławic, Jan z Gulina. Pod tąż datą lecz odzielnym aktem, :Mikołaj Szydłowiecki dla swojego zbawienia i przodków, darował klasztorowi łysogórskiemu wieczyście obydwa brzegi rzeki Kamiennej w Dziurowie, dla zrobienia stawu między górą tej wsi a górą wsi Rzepina
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 29267
- ↑ Wieś Dziurów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-08], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 243 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b Maria Kamińska, Nazwy miejscowe dawnego województwa sandomierskiego, wyd. Polskiej Akademii nauk Wrocław. 1964-1965.
- ↑ Dziurów (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 467.
- ↑ Dziurów (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 302.
