Antoni Brzozowski (1896–1940)
| |
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Antoni Brzozowski[a] (ur. 17 stycznia 1896 w Szyińcach[2], zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 17 stycznia 1896 w Szyińcach (dawniej Szeince), w ówczesnym powiecie latyczowskim guberni podolskiej, w rodzinie Stanisława i Aleksandry z Baczyńskich[3][4]. Ukończył gimnazjum Zrzeszenia Rodzicielskiego w Kijowie.
W czasie I wojny światowej, w latach 1915–1918 służył w armii rosyjskiej oraz 1 Pułku Strzelców Polskich[3][5].
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i przydzielony do 32 pułku piechoty. Z dniem 1 lipca 1925 został mianowany kapitanem. W 1932 służył w 3 batalionie strzelców w Rembertowie[6]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 51 Pułku Piechoty w Brzeżanach[7][8]. Od 1935 służył w sztabie Dowództwie Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisku kierownika referatu ogólnego[5].
W 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. W 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej[9]. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3393[11]
- Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)[12][13]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[5]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Antoni II Brzozowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie majora uzbrojenia Antoniego I Brzozowskiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 434.
- ↑ Szyińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 102.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 47, tu urodzony w Szlincach.
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 47.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 60, 623.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 416.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 57.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 38.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 9.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 112.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 39.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Brzozowski Antoni II. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.61-5120 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-10].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Kapitanowie administracji II Rzeczypospolitej
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 32 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 51 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1940
- Żołnierze I Korpusu Polskiego w Rosji 1917–1918