Antoni Michalik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Michalik
podporucznik (1971) podporucznik (1971)
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1903
Świętochłowice

Data śmierci

11 listopada 1988

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

III powstanie śląskie

Późniejsza praca

pocztowiec

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Śląski Krzyż Powstańczy Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 40-lecia Polski Ludowej

Antoni Michalik (ur. 13 czerwca 1903 w Świętochłowicach, zm. 11 listopada 1988) — podporucznik Wojska Polskiego.

W wieku 7 lat rozpoczął naukę w niemieckiej szkole podstawowej. W 1917 rozpoczął pracę w Hucie Donnersmarcka w Zabrzu, by zaraz potem przenieść się do Warsztatów Tramwajowych w Gliwicach. W tym samym roku został członkiem Polskiej Organizacji Zawodowej Wzajemna Pomoc. W 1922 znajduje stałą pracę w Poczcie Polskiej aż do roku 1939.

Podczas III powstania śląskiego wstępuje w szeregi IV baonu 2 Pułku Kadry Zabrskiej pod dowództwem Edmunda Kabicza. Na początku lipca 1921 wcielony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu. Pod koniec października tego roku zwolniony do rezerwy. W 1924 powołany został do 54 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu. Do domu wrócił we wrześniu 1925 w stopniu plutonowego.

1 września 1939 wraz z Urzędem Pocztowym został ewakuowany do Skalbmierza, później do Kowala. W połowie października wrócił do Świętochłowic, jednak nie został przyjęty do pracy na poczcie. W czasie okupacji otwarcie utożsamiał się z Polską. W fingerabdrucku zadeklarował wraz z żoną przynależność polską. Przez to cała jego rodzina nie została wpisana na volkslistę.

Po wojnie ponownie znalazł zatrudnienie w Poczcie Polskiej, tym razem w mieście Toszek. W 1951 objął urząd naczelnika Poczty Polskiej w Świętochłowicach, jednak za odmowę współpracy z UB został zdymisjonowany w maju 1963.

W 1945 wstąpił do Związku Weteranów Powstań Śląskich, a w 1953 został członkiem ZBoWiD-u, w którym od 1967 był rzecznikiem Sądu Koleżeńskiego. W 1971 za zasługi został awansowany na podporucznika.[potrzebny przypis]

Ordery i odznaczenia

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Kopański: Wspomnienie wojenne 1939-1945. Londyn: 1961.
  • Antoni Michalik. W: Marian Piegza: Świętochłowice i świętochłowiczanie, cz. III. Świętochłowice: 2007.