Apanasionki (rejon głębocki)
55°05′49″N 27°58′41″E/55,097000 27,978000
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 55°05′49″N 27°58′41″E/55,097000 27,978000
| |
Apanasionki (biał. Апанасенкі; ros. Апанасенки) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Hołubicze.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie dziśnieńskim[a], do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[2][3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 29 osób, 22 było wyznania prawosławnego a 7 staroobrzędowego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Było tu 7 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 8 domach zamieszkiwało 38 osób[5].
Miejscowość należała do prawosławnej w Hołubiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hołubiczach[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 – 1926) i w województwie wileńskim (od 1926); w powiatach borysowskim (do 1920), duniłowickim (1920–1925) i dziśnieńskim (od 1926)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224
- ↑ Gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-15]. (pol.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 21.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 48.
