Aszur-nadin-ahhe II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aszur-nadin-ahhe II (akad. Aššur-nādin-ahhē, tłum. „Aszur jest tym, który dał braci”)[1] – władca Asyrii (1400-1391 p.n.e.), syn i następca Aszur-rem-niszeszu[2][3]. Według Asyryjskiej listy królów Aszur-nadin-ahhe II (maš-šur-SUM-PAB.MEŠ w kopiach B i C, [maš-šur-SUM]-a-ḫi w kopii A) panował przez 10 lat, po czym na tronie asyryjskim zastąpił go jego kuzyn Eriba-Adad I, który był synem Aszur-bel-niszeszu, brata jego ojca[1][4].

W trakcie wykopalisk w mieście Aszur odnaleziono szereg cegieł z inskrypcją władcy o imieniu Aszur-nadin-ahhe, brzmiącą: „(Własność) pałacu Aszur-nadin-ahhe, zarządcy boga Aszura” (É.GAL mda-šur4-na-din-ŠEŠ.MEŠ ÉNSI da-šur4)[5]. Wskazuje ona, że Aszur-nadin-ahhe wznieść musiał w mieście Aszur swój pałac[2], ale nie ma pewności, czy chodzi tu o Aszur-nadin-ahhe I, czy też Aszur-nadin-ahhe II[5]. Władca o imieniu Aszur-nadin-ahhe wzmiankowany jest również w kilku tekstach późniejszego asyryjskiego króla Aszur-uballita I (1363–1328 p.n.e.). W uszkodzonej inskrypcji umieszczonej na fragmencie glinianego stożka z Aszur, dotyczącej najprawdopodobniej prac renowacyjnych Aszur-uballita I przy Nowym Pałacu (É.GAL- GIBIL-ti), jako budowniczy tego pałacu wymieniany jest Aszur-nadin-ahhe (mda-šùr-na-din-ŠEŠ.ME[Š])[6]. Aszur-uballit I wspomina o Aszur-nadin-ahhe również w swej innej inskrypcji pochodzącej z miasta Aszur[7]. Inskrypcja ta, wyryta na kamieniu, jest dość niezwykła, gdyż opisuje zasypanie studni wykopanej niegdyś na rozkaz „Aszur-nadin-ahhe, zarządcy boga Aszura” (mda-šur-na-din-a-ḫi ÉNSI da-šur)[7]. O Aszur-nadin-ahhe mowa jest też w jednym z listów Aszur-uballita I (EA 16) wysłanych do egipskiego faraona, najprawdopodobniej Echnatona, zachowanych w korespondencji amarneńskiej[8]. W liście tym Aszur-uballit I prosi faraona o złoto, powołując się na wcześniejsze kontakty dyplomatyczne pomiędzy władcami Asyrii i Egiptu, sięgające czasów Aszur-nadin-ahhe: „Gdy mój przodek Aszur-nadin-ahhe napisał do kraju Egipt, oni wysłali mu 20 talentów złota”[8]. We wszystkich tych przypadkach również nie ma pewności o którego Aszur-nadin-ahhe chodzi, ale wydaje się bardziej prawdopodobne, że Aszur-uballit I miał tu na myśli swego dziadka Aszur-nadin-ahhe II, a nie rządzącego kilka dziesięcioleci wcześniej Aszur-nadin-ahhe I[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Radner K., Aššur-nādin-ahhē (2), w: Radner K. (red.), The Prosopography ..., s. 200.
  2. a b Leick G., Who's Who ..., s. 29.
  3. Grayson A.K., Königslisten ..., s.109 i 127.
  4. Grayson A.K., Königslisten ..., s. 109.
  5. a b Grayson A.K., Assyrian Rulers ..., s. 105-106.
  6. Grayson A.K., Assyrian Rulers ..., s. 117.
  7. a b Grayson A.K., Assyrian Rulers ..., s. 111-112.
  8. a b von Dassow E., Greenwood K., Correspondence ..., s. 197.
  9. von Dassow E., Greenwood K., Correspondence ..., s. 211, przypis 8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grayson A.K., Assyrian Rulers of the Third and Second Millennia BC (to 1115 BC), tom I z serii The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Assyrian Periods (RIMA 1), University of Toronto Press 2002.
  • Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.
  • Leick G., Who's Who in the Ancient Near East, hasło Ashur-nadin-ahhe II, London and New York 2002, s. 29.
  • Radner K., Aššur-nādin-ahhē (2), w: Radner K. (red.), The Prosopography of the Neo-Assyrian Empire, t. 1/I (A), 1998, s. 200.
  • von Dassow E., Greenwood K., Correspondence from El-Amarna in Egypt, w: Chavalas M. (red.), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 182-214.