August Gustaw Tysowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
August Gustaw Tysowski
pułkownik intendent pułkownik intendent
Data i miejsce urodzenia

12 września 1897
Perehińsko

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1982
Francja

Przebieg służby
Lata służby

1914–1947

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Dowództwo KOP

Stanowiska

szef intendentury

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

August Gustaw Tysowski[a] (ur. 12 września 1897 w Perehińsku, zm. 17 sierpnia 1982 we Francji) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 września 1897 w Perehińsku, w ówczesnym powiecie dolińskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Jadwigi[2]. Uczył się w gimnazjum w Stanisławowie.

Podczas I wojny światowej, w październiku 1914 wstąpił do Legionów Polskich i służył w szeregach 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich[2][3]. Po kryzysie przysięgowym wcielony o armii Austro-Węgier i wysłany na front włoski. Tam zdezerterował i wrócił do kraju by włączyć się do walki o niepodległość w POW na Lubelszczyźnie.

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1918 ukończył Wyższą Szkołę Intendentury. 15 sierpnia 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 lipca 1919 podporucznikiem w piechocie. Pełnił wówczas służbę w Intendenturze 1 Dywizji Piechoty Legionów[4]. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Intendenturze 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy w Warszawie-Powązkach[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 48. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr I w Warszawie[6][7]. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie[8]. 2 listopada 1923 został powołany do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1923–1925[9][10]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 43. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[11][12]. Z dniem 4 października 1925, po ukończeniu kursu, został przydzielony do 3 Okręgowego Szefostwa Intendentury w Grodnie[13][14]. W 1932 służył w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[15]. W listopadzie 1934 został w tym szefostwie przesunięty na stanowisko kierownika administracji pieniężnej[16]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 20. lokatą w korpusie oficerów intendentów[17]. W marcu 1939 pełnił służbę w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie na stanowisku zastępcy szefa intendentury[18].

Brał udział w II wojnie światowej. Był wykładowcą Wyższej Szkoły Wojennej. Po wojnie mianowany Szefem Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu. Osiedlił się we Francji, gdzie aktywnie udzielał się w środowisku kombatanckim. Pełnił funkcję prezesa Głównej Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia Polskich Kombatantów-Federacji Światowej. Dosłużył się stopnia pułkownika. Zmarł 17 sierpnia 1982 we Francji[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Gustaw Tysowski ur. 12 września 1898”. W styczniu 1934 sprostowano imię i datę urodzenia na „August Gustaw Tysowski ur. 12 września 1897”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 40.
  2. ↑ a b Gustaw Tysowski ↓.
  3. ↑ a b c Z żałobnej karty ↓, s. 98.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 87 z 3 września 1919 roku, poz. 3037.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 492, 926.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 387.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1320.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 86, 1279.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 68 z 27 października 1923 roku, s. 727.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1160, 1366.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 179.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1201.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 137 z 28 grudnia 1925 roku, s. 746.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 773, 787.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 317, 460.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 256.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 72.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 919-920.
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 332.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 773.
  22. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 317.
  23. ↑ W Rocznikach Oficerskich 1923, 1924 oraz we wspomnieniu pośmiertnym z 1982 podawano trzykrotne odznaczenie Krzyżem Walecznych.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 20 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
  25. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 242.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=August_Gustaw_Tysowski&oldid=68878186”