Awerkiusz (Tauszew)
| Aleksandr Tauszew | |
| Arcybiskup syrakuski i troicki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1906 |
| Data i miejsce śmierci |
13 kwietnia 1976 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup syrakuski i troicki | |
| Okres sprawowania |
1953-1976 |
| Przełożony monasteru Trójcy Świętej w Jordanville | |
| Okres sprawowania |
1960-1976 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
17 maja 1931 |
| Diakonat |
18 maja 1931 |
| Prezbiterat |
1932 |
| Chirotonia biskupia |
25 maja 1953 |
| Data konsekracji |
25 maja 1953 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Awerkiusz, imię świeckie Aleksandr Pawłowicz Tauszew (ur. 6 października?/19 października 1906 w Kazaniu[1], zm. 13 kwietnia 1976 w Jordanville) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem urzędnika państwowego. Od dzieciństwa podróżował razem z ojcem po Rosji, odwiedzając różne cerkwie i monastery. W czasie wojny domowej w Rosji Tauszewowie opuścili kraj i osiedlili się w Bułgarii, w Warnie. W 1930 Aleksandr Tauszew ukończył na Uniwersytecie Sofijskim studia teologiczne i rok później wyjechał na Ruś Zakarpacką (w granicach Czechosłowacji) w celu wzięcia udziału w działalności misji prowadzonej przez Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji wśród katolików obrządku bizantyjsko-rusińskiego. W tym samym roku, 17 maja złożył wieczyste śluby mnisze i dzień później przyjął święcenia diakońskie[2], zaś w 1932 został wyświęcony na hieromnicha. Służbę duszpasterską dzielił z obowiązkami redaktora pisma eparchialnego i katechety[1]. Uważał się za ucznia duchowego biskupów Serafina (Sobolewa)[2] i Teofana (Bystrowa)[1]. W 1940 wyjechał do Belgradu, gdzie w 1944 mianowano go archimandrytą[2], zaś w 1945 do Monachium. Prowadził pracę duszpasterską wśród rosyjskich emigrantów w Niemczech i Austrii[2]. Pięć lat później Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji mianował go przewodniczącym synodalnego komitetu misyjno-oświatowego. W 1951 archimandryta Awerkiusz przybył do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w monasterze w Jordanville oraz podjął pracę wykładowcy Nowego Testamentu, homiletyki i liturgiki w działającym przy nim seminarium duchownym. Od 1952 był jego rektorem[1].
W 1953 przyjął chirotonię na biskupa syrakuskiego i troickiego, zaś w 1960 objął po zmarłym Witalisie (Maksimience) obowiązki przełożonego monasteru w Jordanville[1]. W 1961 otrzymał godność arcybiskupią[2]. Uważany przez wiernych za znakomitego kaznodzieję, publikował swoje homilie w piśmie Prawosławnaja Rus' wydawanym przez klasztor, był autorem podręczników homiletyki, liturgiki i Nowego Testamentu. Zmarł w 1976 i został pochowany w monasterze w Jordanville[1].