Bartolomeo Tromboncino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartolomeo Tromboncino
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

około 1470
Werona lub okolice

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

około 1535
Wenecja lub okolice

Instrumenty

lutnia

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansu

Zawód

kompozytor, lutnista, śpiewak

Bartolomeo Tromboncino (ur. ok. 1470 w Weronie lub okolicach, zm. ok. 1535 w Wenecji lub okolicach[1]) – włoski kompozytor, lutnista i śpiewak[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Bednardina Piffaro, muzyka grającego na instrumentach dętych drewnianych, działającego w Weronie[2]. Od około 1489 roku działał w Mantui w służbie księcia Franciszka II Gonzagi i jego żony Izabeli d’Este[2]. Okazjonalnie wyjeżdżał do innych miast, m.in. do Vicenzy, Casale Monferrato i Mediolanu[2]. Jego pobyt na dworze w Mantui miał burzliwy charakter, dwukrotnie samowolnie opuszczał miasto. W 1495 roku wyjechał do Wenecji, skąd wrócił po roku, a w 1499 roku musiał uciekać po tym, jak zabił niewierną żonę i jej kochanka, otrzymał jednak książęce ułaskawienie[1][2]. W 1505 roku ostatecznie opuścił Mantuę i wyjechał na dwór Lukrecji Borgii w Ferrarze, od 1511 roku działał zaś na dworze kardynała Ippolito d’Este, któremu w 1513 roku towarzyszył w podróży do Rzymu[2]. W 1518 roku wynajął w Wenecji dom, w którym urządził cieszącą się dobrą opinią szkołę muzyczną dla dziewcząt z rodzin szlacheckich[2].

Był jednym z najpłodniejszych twórców muzyki świeckiej swojego czasu[1]. Napisał około 170 frottoli, w których sięgnął po teksty z literatury wysokiej: poezje Petrarki i Pietro Bembo, madrygały Michała Anioła, a także łacińskie wiersze Horacego i Owidiusza[2]. We frottolach Tromboncina przeważa swobodna polifonia, w której główną rolę odgrywają głosy skrajne, z basem stanowiącym podstawę akordów i dość niezależnym prowadzeniem głosów środkowych[2]. Pisał także utwory religijne, w tym lamentacje i laudy[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3683. ISBN 0-02-865571-0.
  2. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 152–153. ISBN 978-83-224-0905-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]