Baszta Dominikańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baszta Dominikańska
(nieistniejąca)
Dominikaner Turm
Ilustracja
Po lewej kościół św. Mikołaja, w środku Baszta Dominikańska, po prawej Baszta Jacek, ok. 1890
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Gdańsk

Styl architektoniczny

gotyk

Ukończenie budowy

druga połowa XV wieku

Zniszczono

1807, 1897

Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, w centrum znajduje się ikonka wieży z opisem „Położenie baszty przed rozbiórką”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się ikonka wieży z opisem „Położenie baszty przed rozbiórką”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się ikonka wieży z opisem „Położenie baszty przed rozbiórką”
Ziemia54°21′11,41″N 18°39′07,92″E/54,353169 18,652200

Baszta Dominikańska (niem. Dominikaner Turm) – średniowieczna baszta na Głównym Mieście w Gdańsku. Rozebrana w 1897 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obrys baszty przy Hali Targowej

26 marca 1343, na podstawie przywileju wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Ludolfa Königa von Wattzau, położono kamień węgielny pod budowę murów obronnych Głównego Miasta[1]. Baszta została zbudowana w drugiej połowie XV wieku[2]. Znajdowała się w północnej linii umocnień Głównego Miasta, oddzielających je od Starego Miasta. Była okrągłą, trzykondygnacyjną budowlą, o średnicy około 8 m. Posiadała na szczycie ganek strzelecki z pięcioma dużymi oknami od strony fosy oraz dwie strzelnice na najniższym poziomie, do ostrzału z flanki atakujących mury.

Sąsiadowała od zachodu z Basztą Jacek – wysoką wieżą obserwacyjną, a od wschodu z potężną, nieistniejącą współcześnie Basztą Klasztorną.

Nazywana była przez gdańszczan z niemieckiego „Kiek en den kök” (pol. „spójrz do kuchni”), ponieważ mówiono, że z najwyższego piętra baszty można było obserwować przygotowania posiłków w kuchni pobliskiego klasztoru dominikanów.

Spłonęła w 1807, w trakcie oblężenia Gdańska przez wojska francuskie. Następnie pozbawiona dachu baszta została „zaadaptowana” przez roślinność, przez co została nazwana „Blumentopf” – kwietnik, donica. Rozebrana została w 1897. Jedynym śladem jakim pozostał po Baszcie Dominikańskiej jest jej obrys (zaznaczony ciemniejszą kostką) na parkingu przed Halą Targową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]