Brukalice
50°39′47″N 17°00′37″E/50,663056 17,010278| wieś | |
 Pomnik Księgi henrykowskiej w Brukalicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
99[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-210[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DZA |
| SIMC |
0856706 |
Położenie na mapie gminy Ziębice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego  | |
| 50°39′47″N 17°00′37″E/50,663056 17,010278[1]
| |
Brukalice (niem. Taschenberg) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Toponimia[edytuj | edytuj kod]
Wieś opisana w Księdze Henrykowskiej, gdzie znajduje się etymologia jej nazwy. Ma się ona wywodzić od słów wypowiedzianych przez Boguchwała do żony: Day ut ia pobrusa a ti poziwaj. Jej nazwę w zlatynizowanych formach Brucaliz, Brucalicz oraz Brukaliz notuje wraz z sąsiednimi wsiami spisana po łacinie w latach 1269–1273 Księga henrykowska[4][5].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założona prawdopodobnie przed 1201 r., jako własność niejakiego Boguchwała, rycerza księcia Bolesława I Wysokiego, który być może był pochodzenia czeskiego. Po Boguchwale właścicielem wsi byli jego synowie, którzy zamienili ją z cystersami z Henrykowa. Od 1262 roku wieś stanowiła dobra klasztorne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10579
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 93 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Jerzy Organiściak, Szlak Cysterski na Ziemi Ząbkowickiej, s. 13 (pol.).
- ↑ Gustav Adolf Stenzel 1854 ↓, s. 14.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gustav Adolf Stenzel: Liber Fundationis Claustri Sanctae Mariae Virginis in Henrichow. Breslau: Josef Max & Komp., 1854.
- Benedykt Zientara: Bolesław Wysoki - tułacz, repatriant, malkontent. Kraków. AVALON, 2013.
