Brzeźnica (powiat krośnieński)
Na mapach: 
51°59′55″N 15°07′34″E/51,998611 15,126111
51°59′55″N 15°07′34″E/51,998611 15,126111| wieś | |
_3.jpg) Pałac w Brzeźnicy (województwo lubuskie) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
161[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-615[3] |
| SIMC |
0908975 |
Położenie na mapie gminy Dąbie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 51°59′55″N 15°07′34″E/51,998611 15,126111[1]
| |
Brzeźnica (niem. Briesnitz[4]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dąbie.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Brzeźnica została założona na przełomie XVII i XVIII wieku jako osada folwarczna[4]. Oprócz folwarku pracowały tu dwa młyny wodne, cegielnia i kuźnia. Majątek brzeźnicki stanowił w pierwszej połowie XIX wieku własność państwową i prywatną. Generał kawalerii Wilhelm Leopold von Dobschütz nabył majątek w 1830 roku. Następnym właścicielem był w 1863 roku Karl Riedel, a po roku 1870 niejaki Raetzell[5][6]. Majątek od 1910 roku stanowił własność Emila Zemke.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- zespół pałacowy:
- pałac, z lat 1907-1908, murowany, reprezentujący typ architektury eklektycznej. Jest to piętrowa podpiwniczona budowla. Nakryta dachem mansardowym z wystawkami. W ryzalicie wkomponowanym w elewację znajduje się wejście główne, które poprzedzają schody i flankują dwa pilastry, które wspierają fronton z dekoracją rzeźbiarską[6]. W elewacji wschodniej można dostrzec datę „1908”, która przypomina czas ukończenia budowy pałacu. Zachowały się wewnątrz liczne elementy pierwotnego wystroju jak stolarka okienna i drzwiowa, witraże, boazeria, drewniana balustrada schodów, kasetonowe stropy, stiukowe dekoracje sufitów, malowidła ścienne. Przetrwały również w niektórych pomieszczeniach zabytkowe kominki i piece[6]. Brzeźnicki pałac po 1945 roku przejęły wojska radzieckie, a Dom Opieki Społecznej w latach 50. Pałac nie jest użytkowany od kilku lat, ale dzięki opiece przetrwał po dzisiejsze czasy
- oficyna, z początku XX wieku
- dwie stodoły, z początku XX wieku
- stajnia-wozownia, z początku XX wieku
- budynki inwentarskie, z początku XX wieku
- dom ogrodnika ze szklarnią, z początku XX wieku
- park i ogród warzywny, z połowy XIX wieku, XX wieku. Można również odbyć spacer po rozległym dziesięciohektarowym parku, który ciągnie się aż do rzeki Bóbr.[6]
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców miejscowości w poszczególnych latach[8]:
| Rok | Ilość mieszkańców |
|---|---|
| 1998 | 233 |
| 2002 | 250 |
| 2009 | 148 |
| 2011 | 148 |
| 2021 | 161 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Brzeźnica, Brzeźnica Bychawska, Brzeźnica Bychawska-Kolonia, Brzeźnica Książęca, Brzeźnica Leśna, Brzeźnica-Kolonia
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 11414
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 98 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 220.
- ↑ W Brzeźnicy w tym czasie pracowały cegielnia i fabryka krochmalu
- ↑ a b c d Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 221.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 11. [dostęp 2013-01-22].
- ↑ Wieś Brzeźnica (lubuskie) » mapy, GUS, nieruchomości, regon, atrakcje, kierunkowy, edukacja, demografia, zabytki, tabele, statystyki, linie kolejowe, liczba ludności, drogi publiczne [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-03-28] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 220-221. ISBN 978-83-919914-8-0.
