Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Łuczycach

Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
	A-1348 z dnia 03.11.1992
	cerkiew parafialna
	; Elewacja południowa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Łuczyce
Wyznanie	katolickie
Kościół	grekokatolicyzm
Parafia	Ofiarowania Najświętszej Marii Panny w Łuczycach
Wezwanie	Ofiarowania Przenajświętszej Bogurodzicy
Historia
Data zakończenia budowy	1856
Dane świątyni
Liczba naw	1
	Położenie na mapie gminy wiejskiej Przemyśl Łuczyce, cerkiew
	Położenie na mapie Polski Łuczyce, cerkiew
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Łuczyce, cerkiew
	Położenie na mapie powiatu przemyskiego Łuczyce, cerkiew
	49°44′51,6″N 22°49′27,0″E/49,747667 22,824167
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Łuczycach – drewniana parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Łuczycach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana w 1856 jako pierwsza cerkiew we wsi i stanowiła filię greckokatolickiej parafii w Krównikach. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w latach 1947–91 stała opuszczona, zdewastowana i pozbawiona wyposażenia. Dekretem biskupa Jana Martyniaka z 14 września 1991 utworzono w Łuczycach parafię greckokatolicką. Cerkiew pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Łuczycach zrekonstruowano w latach 1992–94^[2].

Elewacja frontowa
Wnętrze
Elewacja wschodnia

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Budowla drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna, otoczona daszkiem okapowym. Prezbiterium mniejsze od nawy. Każda część nakryta oddzielnymi dachami naczółkowymi zwieńczonymi niewielkimi cebulastymi bańkami^[2].

We wnętrzu cerkwi znajduje się ikonostas z XIX w. i kilka chorągwi procesyjnych^[2].

Otoczenie świątyni[edytuj | edytuj kod]

Obok cerkwi znajduje się drewniana dzwonnica szkieletowa z 1866 z krytym dachem brogowym, oraz cmentarz przycerkiewny, także wpisane do rejestru zabytków^[2].

Dzwonnica
Otoczenie
Widok ogólny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-07-17] .
↑ ^a ^b ^c ^d Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 173. ISBN 978-83-61577-68-3. OCLC 922211420.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dmytro Błażejowśkyj, "Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939)", Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X

[Zabytek-1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-07-17] .

[Zieliński-2] Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 173. ISBN 978-83-61577-68-3. OCLC 922211420.

[1]

[2]