Constantin Sărățeanu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Constantin Sărăţeanu)
Constantin Sărăţeanu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1862
Buzău

Data i miejsce śmierci

23 maja 1935
Bukareszt

Minister spraw wewnętrznych Królestwa Rumunii
Okres

od 29 stycznia 1918
do 4 marca 1918

Przynależność polityczna

Partia Narodowo-Liberalna

Poprzednik

Alexandru Constantinescu

Następca

Alexandru Marghiloman

Członek Rady Regencyjnej Królestwa Rumunii
Okres

od 9 października 1929
do 8 czerwca 1930

Poprzednik

Gheorghe Buzdugan

Odznaczenia
Order Orła Białego (1921–1990)

Constantin Sărăţeanu (ur. 18 czerwca 1862 w Buzău, zm. 23 maja 1935 w Bukareszcie) – rumuński polityk, sędzia, minister spraw wewnętrznych (1918) i członek Rady Regencyjnej (1929/30).

Constantin Sărăţeanu urodził się w dniu 18 czerwca 1862 roku w Buzău. Zdobył wykształcenie średnie w liceu „Sf. Sava” w Bukareszcie a wyższe na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bukareszcie. Jesienią 1887 rozpoczął pracę jako sędzia w sądzie Râmnicu Sărat, a następnie został prokuratorem Trybunału we Vlașca (1890/92). Był także sędzią Sądu Okręgowego (1892/96), starszym prokuratorem w Sądzie Covurlui (1896/99) i prokuratorem Sądu Apelacyjnego Nauki (styczeń 1900).

W tym okresie rozpoczął karierę polityczną jako członek liberałów, wybrany do parlamentu (w 1901 roku), a następnie powrócił do kariery prawniczej jako Sekretarz Generalny Ministerstwa Sprawiedliwości (1904), po czym kontynuował swoją karierę jako sędzia Sądu Apelacyjnego w Jassach (1905/12) i Wysokiego Trybunału Kasacyjnego i Sprawiedliwości. Od 29 stycznia do 4 marca 1918 minister spraw wewnętrznych w rządzie generała Alexandru Averescu.

W 1929, po śmierci Buzdugana, członka Rady Regencyjnej ustalonej na okres małoletności króla Michała I, Sărățeanu został zaproponowany przez premiera Iuliu Maniu, zatwierdzony przez parlament jako jego następca. Jego wybór był kwestionowany przez wszystkie partie opozycyjne. Constantin Sărățeanu był członkiem Rady Regencyjnej od 9 października 1929 do 8 czerwca 1930, kiedy to zrezygnował aby ułatwić intronizację Karola II. 22 października 1929 odznaczony Orderem Orła Białego. Zmarł 23 maja 1935 roku w Bukareszcie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stan Stoica – Dicționar biografic de istorie a României (Ed. Meronia, București, 2008)