Cynodictis

	Cynodictis
	Bravard & Pomel, 1850
	Okres istnienia: eocen–oligocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	amficjony
Podrodzina	Amphicyoninae
Rodzaj	Cynodictis
Gatunki
	Cynodictis cayluxensis; Cynodictis crassus; Cynodictis ferox; Cynodictis elegans; Cynodictis exilis; Cynodictis lacustris; Cynodictis longirostris; Cynodictis parisiensis; Cynodictis peignei;
	Cynodictis cayluxensis; Cynodictis crassus; Cynodictis ferox; Cynodictis elegans; Cynodictis exilis; Cynodictis lacustris; Cynodictis longirostris; Cynodictis parisiensis; Cynodictis peignei;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

†Cynodictis – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny amficjonów (Amphicyonidae)^[1].

Systematyka i ewolucja[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj Cynodictis został nazwany i opisany przez Auguste’a Bravarda i Auguste’a Pomela w 1850 roku. Uznano go za przodka „psów”, które miały się podzielić na nowoczesne linie psowatych i ich krewnych^[2]. Wyewoluował 40 mln lat temu z kunopodobnych zwierząt jak np. Miacis^[2]^[3].

Okres istnienia[edytuj | edytuj kod]

Cynodictis występował na terenach Eurazji od późnego eocenu do wczesnego oligocenu, ok. 37–28 mln lat temu^[2]^[1]^[4].

Cechy charakterystyczne[edytuj | edytuj kod]

Ssak małej wielkości; mierzył 60 cm, a w kłębie osiągał 30 cm^[4]^[3]. Posiadał spiczastą kufę i smukłe ciało z gładką sierścią^[4].

Żył na terenach trawiastych^[4], żywiąc się głównie na gryzoniami czy jaszczurkami i również padliną^[1]. Cynodictis kopał nory, co gwarantowało mu schronienie przed innymi większymi drapieżnikami^[1].

Gatunki[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki^[2]:

†Cynodictis cayluxensis
†Cynodictis crassus
†Cynodictis ferox
†Cynodictis elegans
†Cynodictis exilis
†Cynodictis lacustris
†Cynodictis longirostris
†Cynodictis parisiensis
†Cynodictis peignei

Cynodictis w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Cynodictis pojawił się w filmie dokumentalnym Wędrówki z bestiami, kiedy to samica broniła swe młode przed Indricotherium^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Cynodictis. Prechistoric Wildlife. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Cynodictis. Fossilworks. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
↑ ^a ^b dog, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-08-14] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Cynodictis facts. Thought & co.. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).

[:0-1] Cynodictis. Prechistoric Wildlife. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).

[:1-2] Cynodictis. Fossilworks. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).

[:2-3] dog, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-08-14] (ang.).

[:3-4] Cynodictis facts. Thought & co.. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]