Czesław Mańkowski
 major żandarmerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lipca 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Czesław Witold Marian Mańkowski (ur. 20 lipca 1894 we Lwowie, zm. ?) – major żandarmerii magister Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 30[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[2].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej c. i k. Armii z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[3].
14 lutego 1920 został mianowany z dniem 1 lutego 1920 porucznikiem w artylerii. Pełnił służbę w Dowództwie Taborów Brygady Strzelców Podhalańskich, a jego oddziałem macierzystym był Szwadron Zapasowy Taborów Nr V. W tym samym miesiącu otrzymał przeniesienie do Kierownictwa Organizacji Żandarmerii[4]. 30 kwietnia 1920 został przeniesiony do Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 6 we Lwowie[5].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 9. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był 10 Dywizjon Żandarmerii[6]. Później został przydzielony z macierzystego oddziału do Centralnej Szkoły Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisko wykładowcy. Z dniem 1 marca 1926 został przeniesiony w stan nieczynny bez poborów na przeciąg 12 miesięcy[7]. Z dniem 31 marca 1927 został powołany ze stanu nieczynnego z równoczesnym przydziałem do Centralnej Szkoły Żandarmerii na stanowisko wykładowcy[8]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[9]. W tym czasie uzyskał dyplom magistra praw na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie[10]. W lipcu 1929 został przeniesiony z Dywizjonu Szkolnego Żandarmerii w Grudziądzu do 8 Dywizjonu Żandarmerii w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy[11]. Z dniem 31 marca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[12].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13]. Pracował jako dyrektor Okręgowego Urzędu Ubezpieczeń w Poznaniu[14].
Czesław Mańkowski był żonaty z Janiną z Rotterów (ur. 16 maja 1896 w Libuszy), z którą miał córkę Zofię (ur. 10 października 1919 w Krakowie). Od 13 marca 1931 rodzina Mańkowskich była zameldowana w Poznaniu przy ul. Dąbrowskiego 14/16 m. 16[15].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (4 lutego 1929)[16]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[1]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[1]
- Brązowy Medal Waleczności[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 1171.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1112.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 71.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 28 lutego 1920 roku, s. 112, 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 346.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 292.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 lutego 1926 roku, s. 57.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 49.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 250.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 196.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 127.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 359, 995.
- ↑ a b M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Kartoteka ewidencji ludności 1870-1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2020-09-28]..
- ↑ Rozkaz Nr 5 Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII z 4 lutego 1929, poz. 1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Majorowie żandarmerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Medalem Waleczności
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w XX wieku