Doydirhynchus austriacus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Doydirhynchus austriacus
(Olivier, 1807)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

ryjkowce

Rodzina

ryjoszowate

Podrodzina

Cimberindinae

Plemię

Doydirhynchini

Rodzaj

Doydirhynchus

Gatunek

Doydirhynchus austriacus

Synonimy
  • Rhynchites austriacus Olivier, 1807
  • Doydirhynchus castaneus Germar, 1833
  • Doydirhynchus karamani Stierlin, 1886
  • Doydirhynchus lutescens Schilsky, 1903
  • Doydirhynchus cilicicus Daniel & Daniel, 1903
  • Doydirhynchus pallidicolor Pic, 1905
  • Doydirhynchus fulvipennis Reitter, 1916
  • Doydirhynchus testaceus Voss, 1932

Doydirhynchus austriacusgatunek chrząszczy z nadrodziny ryjkowców i rodziny ryjoszowatych (Nemonychidae).

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o ciele długości od 2,5 do 4,2 mm i zmiennym ubarwieniu: od jasno- do ciemnobrunatnego. Ciało porastają jasnoszare włoski, które na przedpleczu są przylegające i skierowane w przód, a na pokrywach ustawione są w pozycji półpodniesionej i skierowane w tył. Głowa jest szersza niż dłuższa, zaopatrzona w małe, półkuliste oczy. U samca ryjek jest tak długi jak głowa i przedtułów razem wzięte, a u samicy dłuższy. Czułki u samca osadzone są niemal w połowie długości ryjka, a u samicy za połową jego długości. Kształt ryjka jest równomiernie wygięty, nieco spłaszczony bocznie i stopniowo ku wierzchołkowi rozszerzony. Warga górna jest słabo widoczna. Przedplecze ma boki silnie zwężone ku przodowi i przed przednim brzegiem przewężone, a ów brzeg uniesiony ku górze. U samców nasadowa część przedplecza jest zaokrąglona i mocno wypukła, u samic natomiast całe przedplecze jest płaskie. Kształt tarczki jest zaokrąglony z tyłu. Pokrywy mają dobrze rozwinięte barki. U samca pokrywy mają boki równoległe, u samicy zaś nieco rozszerzają się ku tyłowi. Epipleury pokryw formują w widoku grzbietowym krawędź odgiętą na boki, jedynie miejscowo przysłoniętą przez guzy barkowe. Punktowanie powierzchni pokryw jest gęściejsze niż przedplecza. U samca odnóża przedniej i środkowej pary mają na wierzchołku strony wewnętrznej po trzy kolce: dwa czerwonawe i jeden ciemny. Edeagus samca ma niemalże równoległe boki, a jego część wierzchołkowa jest wyraźnie zaostrzona[1].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Kwiatostan męski sosny zwyczajnej – miejsce rozwoju larw

Owady dorosłe spotyka się na pędach wierzchołkowych sosny zwyczajnej. Ukazują się od kwietnia i przeżywają do czerwca. Larwy żerują na męskich kwiatostanach, a gdy są w pełni wyrośnięte opuszczają je i spadają na glebę. Tam też odbywają przepoczwarczenie[1][2].

Gatunek o rozsiedleniu zachodniopalearktycznym, w Eurazji będący jedynym przedstawicielem rodzaju[3]. W Europie sięga na zachód do Hiszpanii[4], na północ do środkowej Skandynawii, na zachód do europejskiej części Rosji[3], a na południe do Włoch[4]. W Azji znany jest z Turcji[4][2], a w Afryce z Maroka, Algierii i Tunezji[1]. W Polsce jest jednym z trzech przedstawicieli rodziny, rzadko notowanym i znanym z niewielu stanowisk w różnych częściach kraju[2]. Na „Czerwonej liście chrząszczy województwa śląskiego” umieszczony jest jako gatunek zagrożony najmniejszej troski (LC)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Zdzisław Cmoluch: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 96-97 Rhinomaceridae, Attelabidae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1979, s. 9-12.
  2. a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowcowate prócz ryjkowców – Curculionioidea prócz Curculionidae.. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (18), 1992. 
  3. a b Andrei A. Legalov. Contribution to the knowledge of the family Nemonychidae (Coleoptera) with descriptions of new taxa. „Ukrainian Journal of Ecology”. 7 (2), s. 64 –87, 2017. DOI: 10.15421/2017_22. 
  4. a b c Doydirhynchus austriacus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-06-13].
  5. Czesław Greń, Roman Królik, Henryk Szołtys. Czerwona lista chrząszczy (Coleoptera) województwa śląskiego.[w:] J. B. Parusel (red.). Czerwone listy wybranych grup zwierząt bezkręgowych województwa śląskiego. „Raporty Opinie”. 6 (4), s. 37-70., 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, Katowice.