Dynia makaronowa

Dynia makaronowa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	dyniowce
Rodzina	dyniowate
Rodzaj	dynia
Gatunek	dynia zwyczajna
Odmiana	dynia makaronowa
Nazwa systematyczna
Cucurbita pepo var.giraumontia Filov

Ugotowany owoc dyni makaronowej

Dynia makaronowa (Cucurbita pepo var. giraumontia) – odmiana dyni zwyczajnej należąca do rodziny dyniowatych. Pochodzi z Ameryki, tak jak wszystkie gatunki dyni. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim odmiany Cucurbita pepo L. subsp. pepo.

Morfologia

Łodyga

Płożąca, o długich pędach, dochodzących do 4 – 5 metrów.

Owoce

Na każdej roślinie wyrasta 8 do 10 owalnych owoców o żółtopomarańczowej skórce i ciemniejszym, pomarańczowym miąższu. Każdy z nich waży od 2 do 4 kg, co daje roczny zbiór około 40 kg owoców z jednego krzaka.

Zastosowanie

• Roślina uprawna: Uprawiana jako warzywo.
• Sztuka kulinarna: Charakteryzuje się tym, że po ugotowaniu miękisz jej rozpada się na pasemka, podobne do makaronu. Tej właściwości zawdzięcza swoją nazwę. Dynia makaronowa jest bardzo delikatna w smaku. Można z niej robić te wszystkie potrawy, które przyrządza się z innych gatunków dyni, ale najefektowniejsze z nich, to dynia gotowana w różnych sosach oraz dynia marynowana w occie. W tej formie zachowuje ona swoją niezwykłą, „makaronową" postać, jeśli ją przekrajać w poprzek na połowę i widelcem delikatnie wyjąć miąższ. Można podać dynię jako niskokaloryczne spaghetti zamiast makaronu.

• Wartość odżywcza: zawiera niewiele węglowodanów, w tym sporo cukrów, trochę soli mineralnych (fosforu, wapnia, żelaza), dużo witaminy A oraz nieco innych witamin.

Uprawa

• Warunki uprawy: Uprawia się ją w miejscach zacisznych, nasłonecznionych, na pochylonych stokach lub w narożnikach ogrodu, gdyż potrzebuje słońca i dobrego nawodnienia. Wymaga ona gleby ciepłej, przepuszczalnej, średnio ciężkiej, bogatej w próchnicę, niekwaśnej. Nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, jest odporna na choroby oraz szkodniki. Można ją przechowywać przez kilka miesięcy w chłodnym, suchym pomieszczeniu. Jest w Polsce mało znana, choć udaje się dobrze w warunkach klimatycznych Polski.
• Sposób uprawy: Dojrzałość konsumpcyjną osiągają po ok. 100 dniach od zasiania, kiedy ich pestki nie są jeszcze zupełnie dojrzałe i twarde.

Bibliografia

• Podbielkowski Z., Rośliny użytkowe, WSiP, Warszawa 1992.
• Gapiński M. (red.), Warzywa mało znane i zapomniane, PWRiL, Poznań 1993.
• Szweykowscy A. i J. (red.), Słownik botaniczny, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993.
• Anna Czerni, Warzywa rzadko spotykane, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1986