Dziurdziów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziurdziów
wieś
Ilustracja
Cerkiew prawosławna pw. Narodzenia Bogurodzicy
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

leski

Gmina

Lesko

Liczba ludności (2021)

190[2][3]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-604[4]

Tablice rejestracyjne

RLS

SIMC

0355602

Położenie na mapie gminy Lesko
Mapa konturowa gminy Lesko, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dziurdziów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dziurdziów”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dziurdziów”
Położenie na mapie powiatu leskiego
Mapa konturowa powiatu leskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dziurdziów”
Ziemia49°26′07″N 22°17′45″E/49,435278 22,295833[1]

Dziurdziówwieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Lesko[5][6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miejscowości pochodzi z języka wołoskiego, zapewne od imienia zasadźcy (por. rum. Giurgiu - "Jerzy").

19 grudnia 1480 r. trzej bracia Balowie: dokonali podziału dóbr po zmarłym ojcu Janie Balu. Starszym braciom Maciejowi i ks. Piotrowi zapisano wsie: Dziurdziów, Hoczew, Terpiczów (Bachlawę), drugi Terpiczow (Średnią wieś), Berezkę, Wołkowyję Wielką, Terkę, dwie wsie, Bereźnicę Wyżną i Żernicę z lasami należącymi do tych wsi.

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Dziurdziowie był Emilian Rylski[7]. W 1893 właścicielem posiadłości tabularnej w Dziurdziowie był Franciszek Gostwicki[8].

W czasie Spisu Powszechnego w 1921 odnotowano, iż w 78 domach zamieszkiwało w Dziurdziowie 445 mieszkańców (375 grekokatolików, 63 rzymskich katolików, 7 żydów). 15 września 1944 wieś została zajęta przez wojska radzieckie[9]. Po II wojnie światowej część greckokatolickich mieszkańców wysiedlono, a ich miejsce zajęli osadnicy z Podhala[10].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 29258
  2. Wieś Dziurdziów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-06-29], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-06-29].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 246 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 52.
  8. Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 10, Nr 264 z 19 listopada 1893. 
  9. ВОВ-60 - Сводки. [dostęp 2012-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-18)].
  10. Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty, Rewasz, Pruszków 2009, s. 289-290
  11. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]