Eugeniusz Kulik

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Kulik
Pełne imię i nazwisko

Eugeniusz Henryk Kulik

Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1944
Katowice

Data śmierci

13 października 2019

Pozycja

pomocnik, napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Baildon Katowice
1963–1965 Śląsk Wrocław 28 (12)
1965–1968 Ruch Chorzów 20 (1)
1969–1979 BKS Stal Bielsko-Biała
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1975 BKS Stal Bielsko-Biała
1976–1977 BKS Stal Bielsko-Biała
1978–1982 BKS Stal Bielsko-Biała
BKS Stal Bielsko-Biała (juniorzy)
BKS Stal Bielsko-Biała
BBTS Włókniarz Bielsko-Biała
Cukrownik Chybie
1999–2000 Pionier Pisarzowice
2001 Koszarawa Żywiec
2002–2016 Beskidzki OZPN (koordynator młodzieży)
Drzewiarz Jasienica
2005 LKS Bestwina
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Eugeniusz Henryk Kulik (ur. 19 czerwca 1944 w Katowicach, zm. 13 października 2019) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika i napastnika, zawodnik Śląska Wrocław, Ruchu Chorzów i BKS Stal Bielsko-Biała, trener i działacz piłkarski. Mistrz Polski z Ruchem.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym klubem Kulika był Baildon Katowice, z którego w 1963 na czas służby wojskowej przeniósł się do drugoligowego Śląska Wrocław i w sezonie 1963/64 wywalczył z nim pierwszy w jego historii awans do ekstraklasy[1]. W kolejnym sezonie, już w I lidze, w 19 spotkaniach zdobył siedem bramek, jako pierwszy piłkarz Śląska uzyskując hat trick na tym szczeblu ligowym (przeciwko Zawiszy Bydgoszcz)[2].

W latach 1965–1968 występował w Ruchu Chorzów, najczęściej będąc rezerwowym. Pewne miejsce w pierwszym składzie miał tylko wiosną 1966. W I lidze zagrał w tym zespole 20 razy, zdobył jednego gola. W 1967 chorzowianie zwyciężyli w swojej grupie Pucharu Intertoto. Rok później, w sezonie 1967/68 Kulik wraz z drużyną niebieskich zdobył mistrzostwo Polski, dotarł też do finału Pucharu Polski, w którym Ruch przegrał na Stadionie Śląskim z Górnikiem Zabrze 0:3. Odniesiona w tamtym okresie kontuzja łąkotki spowodowała, że musiał poddać się operacji kolana. Po zakończonym niepowodzeniem zabiegu w Bytomiu Kulikowi groziło przedwczesne zakończenie sportowej kariery. Wyleczyć piłkarza udało się lekarzowi ze szpitala w Bielsku-Białej. Namówił on wówczas pacjenta na grę w BKS Stal Bielsko-Biała[3]. Zawodnikiem tego klubu Kulik został w 1969.

Z bielskim zespołem awansował w sezonie 1969/70 z ligi okręgowej do III ligi (zostając królem strzelców tych rozgrywek z dorobkiem 28 bramek)[4], a z niej w 1973 na zaplecze ekstraklasy. W sezonie 1973/74 BKS Stal otarł się o awans do elity, zajmując drugie miejsce w grupie południowej II ligi i przegrywając rywalizację z GKS Tychy. W kolejnych latach bielski zespół również plasował się w czołówce tabeli, lecz w 1978 zaliczył spadek do III ligi. Kulik w tym czasie pozostawał czołowym strzelcem Stali, a piłkarską karierę zakończył w 1976; wznowił ją jeszcze w 1978 w obliczu zagrożenia degradacją drużyny na trzeci poziom.

W ekstraklasie w barwach Śląska i Ruchu wystąpił łącznie 39 razy, zdobył osiem bramek.

Statystyki ligowe[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Liga Liga
Mecze Bramki
Śląsk Wrocław 1963/64 II liga 9 5
1964/65 I liga 19 7
Ogólnie 28 12
Ruch Chorzów 1965/66 I liga 13 1
1966/67 I liga 2 0
1967/68 I liga 5 0
Ogólnie 20 1
Ogólnie w karierze 48 13

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W rundzie jesiennej sezonu 1975/76 Kulik był grającym trenerem drugoligowego BKS Stal, po krótkiej przerwie wrócił na to stanowisko w sezonie 1976/77. Po raz trzeci objął tę posadę w 1978. Jego drużyna w 1981 uzyskała promocję do II ligi, w której Kulik prowadził ją do początku zakończonego spadkiem sezonu 1982/83. Wcześniej, w sezonie 1981/82 bielszczanie zdobyli wicemistrzostwo II ligi, przegrywając o punkt z wchodzącym do ekstraklasy GKS Katowice. W późniejszych latach Kulik jeszcze raz trenował BKS Stal. W 1980 prowadzony przez niego zespół juniorów tego klubu zdobył wicemistrzostwo Polski w tej kategorii wiekowej[5], ustępując jedynie Polonii Bydgoszcz.

Prócz BKS Stal, Kulik pracował również w innych lokalnych zespołach, m.in. BBTS Włókniarz Bielsko-Biała, Cukrowniku Chybie[6], Pionierze Pisarzowice (1999–2000, spadek z ligi okręgowej, potem w klasie A)[7][8], Koszarawę Żywiec (krótko w 2001, IV liga)[9], Drzewiarza Jasienica (sezon 2002/03, klasa A)[10] i LKS Bestwina (2005, liga okręgowa)[11].

Od 2002 do końca 2016 był trenerem koordynatorem do spraw młodzieży w Beskidzkim Okręgowym Związku Piłki Nożnej.

Pozostała działalność[edytuj | edytuj kod]

Kulik był członkiem zarządu BKS Stal Bielsko-Biała oraz członkiem honorowym tego klubu. Od 2016 do śmierci był wiceprezesem działającego w ramach Beskidzkiego OZPN Podokręgu Bielsko-Biała[12]. Prowadził kursokonferencje trenerskie, organizował memoriały dla dzieci i młodzieży, obsługiwał zgrupowania kadr podokręgów dwunastolatków z całego województwa śląskiego. Szukając utalentowanych zawodników odkrył m.in. Grzegorza Więzika, którego na początku lat 80. XX wieku ściągnął do prowadzonego przez siebie trzecioligowego BKS Stal i Macieja Sadloka, którego powoływał do kadry okręgu.

Kulik zmarł w wieku 75 lat[13].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik[edytuj | edytuj kod]

Śląsk Wrocław
Ruch Chorzów
BKS Stal Bielsko-Biała

Trener[edytuj | edytuj kod]

BKS Stal Bielsko-Biała

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W grupie B5, rozgrywano tylko fazę grupową (12 grup).
  2. ↑ W grupie południowej, rywalizowano w dwóch grupach.
  3. ↑ W grupie I, rywalizowano w dwóch grupach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mateusz Kondrat: Historyczni piłkarze odwiedzili Śląsk Wrocław. slaskwroclaw.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  2. ↑ Pierwszy hat-trick piłkarza Śląska od niemal trzech lat. slaskwroclaw.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  3. ↑ Nie żyje Eugeniusz Kulik – trener i działacz BKS Stal. bielsko.info. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  4. ↑ Dobrosław Barwicki-Picheta: Chluba Białej – o początkach i najważniejszych wydarzeniach w historii BKS Stal Bielsko-Biała.. bielsko.biala.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  5. ↑ Zmarł Eugeniusz Kulik, były piłkarz Ruchu Chorzów i BKS Stal Bielsko-Biała. dziennikzachodni.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  6. ↑ Eugeniusz Kulik nie żyje .... sportowebeskidy.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  7. ↑ Prezesi i trenerzy. lkspionier.futbolowo.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  8. ↑ Licznik Pioniera. lkspionier.futbolowo.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  9. ↑ Tomasz Wolff: Rozmowa z Krzysztofem Zagórskim, trenerem Koszarawy Żywiec. zywiec.naszemiasto.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  10. ↑ 2002/03 Drzewiarz Jasienica. 90minut.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  11. ↑ Łukasz Klimaniec: Każdy mecz dla „Dziarmy”. bielskobiala.naszemiasto.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  12. ↑ Zmarł Eugeniusz Kulik. niebiescy.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
  13. ↑ Zmarł Eugeniusz Kulik. 90minut.pl. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. 75 lat „Niebieskich” – księga jubileuszowa. Wydawnictwo GiA, Katowice 1995.
  • Filip Podolski: Śląsk Wrocław. 30 sezonów w ekstraklasie, brak miejsca i daty wydania.
  • Aleksander Szendzielorz Zarys historii Bialskiego Klubu Sportowego „Stal”, Bielsko-Biała 1997.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Kulik&oldid=69540667”